قدرت‌الله ایزدی با نقش عموجلال، یکی از قدرتمندترین ستون‌های سریال «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» است؛ بازیگر محبوب اصفهانی که دهه هفتاد با مجموعه نمایش‌های «تئاتر در صحنه» توجه‌های زیادی را جلب کرد و به شهرت رسید. او در این سریال با هدایت سروش صحت، بازی متفاوتی از خودش به نمایش گذاشته. ایزدی در قسمت بیست‌ویکم سریال «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» با سکانس درخشان نمایش هملت، بار دیگر روی صحنه رفته تا خاطرات «تئاتر در صحنه» برای مخاطبان زنده شود.
به گزارش فیلم‌نیوز، قدرت‌الله ایزدی، بازیگر مشهور اصفهانی فعالیت بازیگری‌اش را از دهه شصت شروع کرد اما با مجموعه نمایش‌های «تئاتر در صحنه» شبکه تهران با نام رشید شناخته شد و همراه زوج همیشگی‌اش «ممد» با بازی محمدرضا نریمانی، خاطرات خوشی را در ذهن مخاطبان به جا گذاشت.
یکی از نکات جالب این شخصیت، انتخاب نام رشید برای او بود. خودش در مصاحبه‌ای گفته که خودش این نام را به خاطر تضاد کامل با جثه‌اش انتخاب کرده و حالا سالیان سال است همه او را با همین نام می‌شناسند.
قدرت‌الله ایزدی بعد از تئاتر در صحنه در سریال‌ها و فیلم‌های زیادی بازی کرد اما تا پیش از نقش عموجلال در سریال «مگه تموم ع عمر چند تا بهاره؟» کماکان اوج شهرتش با همان «تئاتر در صحنه» بود.
همکاری ایزدی با صحت اولین بار در سریال «شمعدونی» رقم خورد. صحت در آن سریال ایزدی را برای نقش رئیس هوشنگ انتخاب کرده و نام «جلال» را برای او در نظر گرفته بود؛ نامی که باز هم اشاره به بلندی و عظمت دارد و مانند رشید، تضاد جالبی می‌سازد. جلال در «شمعدونی» حضور پررنگی نداشت اما باعث شد مخاطبان با جلوه دیگری از بازی او روبه‌رو شوند.
بازی قدرت‌الله ایزدی در «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» اما اتفاق ویژه‌ای در کارنامه این بازیگر به حساب می‌آید. او که تمام این سال‌ها با نام «رشید» در ذهن‌ها مانده بود، حالا با نقش «جلال» از چارچوب همیشگی نقش‌هایش فاصله گرفته و شمایی جدید از بازی خود به نمایش گذاشته است.
ایزدی در مصاحبه‌ای گفته که صحت از او خواسته برای رسیدن به نقش «جلال» باید «رشید» را به طور کامل فراموش کند و از نو در قالبی جدید قرار بگیرد و دقیقا همین هم شده است. جلال «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» در جایگاه پدر، عمو، پسر و مرد میانسال عاشق‌پیشه بسیار خوش درخشیده و لهجه اصفهانی او رنگ‌ولعاب جذابی به سریال داده است.
در قسمت بیست‌ویکم سریال «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» عموجلال بعد از اینکه برای رفتن به خواستگاری آماده می‌شود، مقابل آینه می‌ایستد و فکر می‌کند که زمانی به بازی در تئاتر علاقه داشته. او در خیالش با گریم متفاوت هملت روی صحنه تئاتر می‌رود و سکانس جذاب این قسمت را رقم می‌زند. هملت با لهجه اصفهانی صحبت می‌کند، مدام دیالوگ‌‌ها فراموشش می‌شوند و از مردم عذر می‌خواهد. پشت‌سرهم می‌رود پشت‌صحنه می‌پرسد و باز وقتی برمی‌گردد دیالوگ بعدی یادش می‌رود. اینجاست که ساختار نمایش را بهم می‌زند و یک شمشیر می‌دهد دست افولیا تا با او مبارزه کند. وقتی به او می‌گویند هملت عاشق افولیاست و با او نمی‌جنگد، استراتژی‌اش را تغییر می‌دهد و از نوازنده‌ها می‌خواهد بنوازند و آن‌وقت با لباس و گریم و شمشیر هملت شروع می‌کند به رقصیدن. بعد هم می‌گوید تئاتر «دریاچه قو» را دیده که وسطش همه می‌رقصیدند و به نظرش اشکالی ندارد که در هملت هم برقصد.
ایزدی با نقش جلال در قسمت بیست‌ویکم سریال «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» یک بار دیگر روی صحنه تئاتر، موقعیت کمدی جذابی می‌سازد و مخاطبان را یاد خاطرات شیرین دهه هفتاد و «تئاتر در صحنه» می‌اندازد.
«مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» به کارگردانی سروش صحت، پنجشنبه‌ها در پلتفرم‌های فیلیمو و نماوا منتشر می‌شود.
پست های مشابه :
روایت قدرت‌الله ایزدی از همکاری با سروش صحت در «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» | بیرون آمدن «عموجلال» از زیر سایه «آقا رشید»
تحلیل و آنالیزشخصیت شاهین با بازی علی مصفا در «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟»| بیگانه با خود
مروری بر فیلم‌ها و سریال‌هایی که براساس نمایشنامه‌های مطرح جهان ساخته شده‌اند به بهانه پخش فصل دوم «زخم کاری» | بودن یا نبودن ، مساله این است
اتفاق بامزه‌ای که در قسمت هجدهم سریال «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» افتاد | دوبله جک نیکلسون با لهجه اصفهانی «عمو جلال»
این سریال معرکه است. تلفیقی از نوستالژی و مدرنیته. خیلی شیرین و جذابِ. بخصوص با لهجه شیرین هموطنان اصفهانی و گاها” اجرای حرکات موزون شان. آقای صحت کارِت درسته 👏👏👏