بازی پیمان معادی و مریلا زارعی در مقابل هم، یکی از اتفاقهای مهم سریال «افعی تهران» را رقم زده است. آرمان در جایگاه یک فیلمساز کار اولی که در کودکی مورد آزار پدرش قرار میگرفته، حالا رودرروی زن قاتلی قرار میگیرد که میگوید فقط مردهایی را به قتل میرسانده که کودکان را آزار میدادهاند. این مسئله باعث شده ارتباط عمیقی بین آنها شکل بگیرد. آرمان از همان قسمت اول تاکید کرده بود که با این قاتل زنجیرهای همذاتپنداری میکند و میداند اگر خوششانس نبود به جای رفتن سراغ کتاب و فیلم، یا معتاد میشد و یا دست به قتل میزد. این همذاتپنداری شخصیت اصلی با افعی تهران، موقعیت جذابی را به این سریال وارد کرده و به احتمال زیاد به واسطه بازی این دو بازیگر کنار هم شاهد اتفاقهای مهمترین خواهیم بود.
به گزارش فیلمنیوز، «افعی تهران» سومین همکاری پیمان معادی و مریلا زارعی کنار هم است. آنها پیش از این در دو فیلم «درباره الی» و «جدایی نادر از سیمین» همبازی بودند. به بهانه بازی موفق آنها در «افعی تهران» مروری داریم بر سایر نقشآفرینیهای این دو شخصیت در کنار هم.
درباره الی | اصغر فرهادی | 1387
اولین همکاری پیمان معادی و مریلا زارعی سال 1387 در فیلم «درباره الی» اصغر فرهادی اتفاق افتاد. آن زمان مریلا زارعی بازیگر شناخته شدهای بود و برای «سربازهای جمعه» مسعود کیمیایی یک سیمرغ مکمل گرفته و برای «زن زیادی» تهمینه میلانی هم نامزد سیمرغ شده بود. در این شرایط پیمان معادی تازه برای اولینبار برای «درباره الی» داشت از عرصه فیلمنامهنویسی به عرصه بازیگری قدم میگذاشت و کاملا تازهکار بود. خود معادی گفته بود آن زمان دغدغه بازیگری هم نداشته و فقط وقتی اصغر فرهادی با او تماس گرفته به این مسئله فکر کرده و نسبت به بازیگری شوق پیدا کرده است. فرهادی مریلا زارعی و پیمان معادی را در «درباره الی» یک زوج به نامهای شهره و پیمان در نظر گرفت؛ زوجی که بخش مهمی از بحران فیلم به واسطه غرق شدن فرزند آنها شکل میگرفت و بیشتر از سایرین درگیر چالش میشدند. شهره بعد از خطری که کودکش را تهدید میکند، رفتهرفته تندخوتر میشد، به همه گیر میداد، از شرایط گله میکرد و میخواست هرطور شده آنجا را ترک کنند. مدام با همسرش پیمان و دیگران درگیری لفظی پیدا میکرد. معادی هم پا به پای رفتار عصبی که مریلا زارعی برای این نقش از خود بروز میداد پیش میرفت و درگیریها ادامه پیدا میکرد. معادی با همین یک فیلم توانست تواناییاش را ثابت کند و عزمش برای ادامه مسیر بازیگری جزم شد. مریلا زارعی برای این فیلم نامزد سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل زن از جشنواره بیستوهفتم فیلم فجر شد.
جدایی نادر از سیمین | اصغر فرهادی | 1389
دو سال بعد از «درباره الی»، اصغر فرهادی بار دیگر برای فیلم «جدایی نادر از سیمین» به طور مشترک از پیمان معادی و مریلا زارعی دعوت به همکاری کرد. اینبار پیمان معادی در نقش نادر، شخصیت اصلی فیلم بود و مریلا زارعی فقط در چند سکانس حضور پیدا کرد. با وجود کم بودن اندازه نقش، اما بسیار اثرگذار بود. زارعی در این فیلم معلم مدرسه دختر نادر و سیمین بود که گهگاه خصوصی هم به خانه آنها میآمد و با او درس کار میکرد. در جریان بازپرسی پرونده سقط جنین راضیه، پایش به ماجرای دعوای نادر و راضیه باز میشد. او معلمی صادق و کاملا منطقی بود که در پاسخ به سوالات پلیس، صرفا به واقعیات استناد میکرد اما خودش هم در جایی با تردید روبهرو میشد. شرایط به نحوی پیش میرفت که در مدرسه هم برایش مشکل ایجاد میشد و به جایی میرسید که دیگر پاسخ نادر راه هم نمیداد. زارعی با جدیت بسیار، توانسته بود خیلی خوب در قالب یک معلم جدی قرار بگیرد و به همراه سایر بازیگران فیلم، برنده خرس نقرهای جشنواره برلین شد.
افعی تهران | پیمان معادی | 1402
بعد از «جدایی نادر از سیمین» تا 13 سال امکان همکاری میان پیمان معادی و مریلا زارعی فراهم نشد تا اینکه این روزها آنها را در سریال «افعی تهران» به کارگردانی سامان مقدم، مجددا کنار هم میبینیم. معادی به عنوان نویسنده فیلمنامه اثر، در جایگاه شخصیت اصلی سریال هم ظاهر شده و بهتر از هر بازیگری توانسته است آنچه در ذهن داشته را در بازیاش پیاده کند. مریلا زارعی در این سریال نقش زنی قاتل ملقب به افعی تهران را دارد. او با گریم بسیار متفاوتی در این سریال ظاهر شده و با چهره خشن و صورتی آفتابسوخته و چشمهایی آبی متمایل به طوسی به نقش یک قاتل زنجیرهای نزدیک شده است. آرمان با بازی معادی قصد دارد فیلمی درباره افعی تهران بسازد و به این جهت گهگاه مقابل او مینشیند و درباره چگونگی ارتکاب قتلها با او صحبت میکند. تلاشهای زارعی و معادی برای باورپذیرتر شدن شرایط کاملا مشهود است. هردو آنها سعی کردهاند واکنشهایشان را طوری مقابل هم تنظیم کنند که ماحصل کارشان باورپذیر از آب دربیاید. تازه هفت قسمت از سریال «افعی تهران» منتشر شده و کماکان شاهد بازی درخشان آنها کنار هم خواهیم بود.