فصل اول سریال «مستوران» به کارگردانی مسعود آبپرور به پایان راه رسید؛ سریالی با حالوهوایی متفاوت که توانست مخاطبان زیادی را با خودش همراه کند. این سریال با وجود کموکاستیهایی که داشت، در مجموع اثر قابل قبولی بود. مروری داریم بر عوامل موفقیت سریال.
«مستوران» سراغ حکایت های ایرانی رفت و با تعریف قصهای پرکشش، توانست طیف زیادی از مخاطبان را با خود همراه کند. فیلمنامه این سریال بر اساس کتاب «مستوران» اثر محمد حنیف، توسط فائزه یارمحمدی و یزدان کاظمی نوشته شد. آن ها نویسندگانی جوان هستند و توانستند داستانی شسته رفته آماده کنند. علاوه بر قصه، دیالوگهای روان امتیاز آن ها محسوب میشود. هرچند گاه برخی دیالوگها نشان از عدم تجربه کافی نویسندگان داشت اما در مجموع، فیلمنامه و دیالوگها برگ برنده «مستوران» است.
انتخاب بازیگران «مستوران» هم قابل قبول بود. رویا میرعلمی و بیژن بنفشهخواه که تصویر مخاطب از آنها بازیگرانی کمدی است، در نقشهای جدی بازی کردند. این خطر جواب داد و شاهد بازیهای متفاوت و تحسینشده از آنها بودیم. پیشتر درباره بازی حمیدرضا آذرنگ نوشتیم که توانست شمایلی دوستداشتنی از شخصیت لیث ارائه کند. نازنین فراهانی در نقش لطیفه هم عملکردی موفق داشت و «مستوران» در کارنامه او تبدیل به اثری ویژه شد.
شهر «مستوران» با ذهنیت مخاطب انطباق داشت و همین یکی از عوامل موفقیت سریال بود. گریم بهرغم تبعیت از شمایل امروزی شخصیتها، در خدمت قصه بود. لباسها و اجزای صحنه مثل ظرف غذا و المانهای شهری نیز، تصویری باورپذیر داشتند. موسیقی علی سینا رضانیا منطبق با حال و هوای داستان بود که گاه هیجان را تزریق میکرد و گاه حس دلتنگی. لالایی افسانه جهانگیری (از بزرگترین هنرمندان موسیقی قشقایی که در فیلم «گبه» هم با حسین علیزاده همکاری داشت) را فراموش نکنیم که بهجا مورد استفاده قرار میگرفت و راوی حس مادری بود که دلتنگ گم شدن فرزند است.
«مستوران» خالی از ایراد نبود و ظرفیت تبدیل به اثری بهتر را داشت. گاهی قصه کند پیش میرفت و گاه رنگوبوی غصه میگرفت. با این حال امتیازهای آن بیش از ضعفها بود. کما این که در نظرسنجی اخیر صدا و سیما بالاتر از دیگران سریالها ایستاد. «مستوران» با 15.4 درصد مخاطب موفق شد رضایت 69.9 درصدی بینندهها را بدست بیاورد. این سریال در تلوبیون آمار قابل توجهی دارد. قسمت اول این سریال در تلوبیون نزدیک به 280 هزار بار دیده شده.