بازگشت شهاب حسینی پس از دوازده سال به عرصه اجرا، از اخبار مهم سینمایی در هفته گذشته بود که با بازتاب‌های متعددی از سوی مخاطبان و طرفداران این هنرمند مواجه شد.
شهاب حسینی با وجود شهرت و موفقیت‌هایش در بازیگری ثابت کرده دغدغه‌اش تنها حضور در این عرصه نیست. حتی اگر در چند وقت اخیر منتقد مواضع او باشیم اما نمی‌توانیم حضور موثرش را در عرصه‌های مختلف انکار کنیم.
او در اوج موفقیت‌های خود در سینما به تئاتر می‌رود و از محبوبیتش برای رونق بیشتر این حرفه بهره می‌برد. زمانیکه در سینما تا حدودی از بازی در نقش‌های متنوع اشباع شده به حمایت از فیلمسازان جوان می‌پردازد، شرکت فیلمسازی تاسیس می‌کند و تهیه کنندگی و تولید آثارشان را برعهده می گیرد.
از آن طرف از شهرتش برای گویندگی انیمیشن «شکرستان» استفاده می‌کند و همچنان همکاری‌اش را با این مجموعه ادامه می‌دهد. همه اینها باعث شده حسینی چهره مهمی در سینمای ایران باشد و انتخاب‌هایش در معرض توجه قرار گیرد.
اما بازگشت او پس از ۱۲ سال به اجرا آن هم در شرایطی که موقعیتش بسیار متفاوت تر از سالهای نخست فعالیتِ هنری‌اش شده، اتفاق مهم دیگری در کارنامه حرفه‌ای این هنرمند است.
حسینی در اوج پختگی و شهرت در سینما و در آستانه پنجاه سالگی به عرصه اجرا بازمی گردد، جوان کم تجربه دهه هفتاد نیست. او از نخستین بازیگرانی بود که کارش را با اجرا شروع کرد و در قامت یک مجری جوان بااستعداد و خوش قیافه با برنامه «اکسیژن» به شهرت رسید. در اجرا تسلط داشت و اعتماد مسئولان تلویزیون را جذب کرد و تا چند سال از مجریانِ ویژه برنامه‌های تلویزیونی بود.
تجربه مجدد اجرا توسط ستاره‌های سینما به خودی خود کنجکاوی برانگیز است؛ آن هم در شرایطی که این بازیگر یک غافلگیری مهم در سینما دارد و خیلی از علاقه‌مندانش منتظر تماشای بازی او در نقش شمس تبریزی هستند. شهاب حسینی این روزها در اثر پر بازیگر «بدون همه چیز» هم به کارگردانی محسن قرایی ایفای نقش می‌کند.
