باران کوثری در گفتگو با ماهنامه ۲۴ و درباره اکران آنلاین «کشتارگاه» گفت: طبیعی است به نفع عده‌ایی در سینماست که فیلم‌هایی مثل «کشتارگاه» دیده نشوند و مورد توجه قرار نگریند. ترجیح خیلی‌ها این است که فیلم‌های خنثی یا فیلم‌هایی که ادای فیلم اجتماعی را در می‌آورند و واکنش‌هایی هیجان زده به اتفاق‌های روزند، بهتر دیده شوند.
راستش دیگر به این فکر نمی کنم که چرا فیلم‌های این چنینی به حاشیه رانده می‌شوند. دلایلش واضح و روشن است. جنگی نابرابر است که ما می‌کوشیم با گوشت و پوست و خون‌مان در آن بمانیم، فیلم تولید کنیم و با این نابرابری‌ها مبارزه کنیم. این فیلم جای خود را میان مردم پیدا می‌کند.
جشنواره فجر جای ماست. به همین دلیل می‌گویم ما نباید ترکش کنیم. اگر افرادی که جایشان جشنواره فجر نیست و به عنوان سرمایه‌گذار، تهیه‌کننده یا کارگردان به سینما هجوم آورده‌اند و می‌خواهند همه عرصه‌هایش را تسخیر کنند ما باید با حضورمان اجازه ندهیم.
برعکس خیلی از فیلم‌های امروز که ادعای اجتماعی بودن دارند، «کشتارگاه» تعهد و مسئولیت پذیری فیلم‌های نیمه دوم دهه ۶۰ را دارد که پیشتازانش داریوش مهرجویی و کیانوش عیاری و رخشان بنی‌اعتماد بودند. فیلم‌هایی که خیال نمی‌کنند چون درباره یک موضوع اجتماعی حرف می‌زنند پس حتما فیلم اجتماعی‌اند. فیلم‌های احتماعی آن زمان در مسیر خیلی چیزها تعیین کننده بودند.
