خسرو شکیبایی بخشی از خاطرات ماست؛ خاطراتی که او از خود به یادگار گذاشته به بخشی از زندگی ما تبدیل شده است…
در میان همکارانش و سینماگران آنقدر محبوب بود که «عمو خسرو» صدایش می‌کردند.
خسرو شکیبایی؛ متولد ۷ فروردین ۱۳۲۳. هنوز هم بسیاری از مردم با گذشت این همه سال دلشان نمی‌آید از واژه «مرحوم» قبل از نامش استفاده کنند.
آنقدر در ضمیر ناخودآگاه مردم نفوذ کرده که دیالوگ‌هایش هنوز هم تو کوچه پس کوچه‌های شهر شنیده می‌شه؛ وقتی پسری می‌خواهد از دختری دل ببرد یا عشقش را به او ثابت کند، کمی سرفه می‌کند و خشی به صدایش می‌دهد، می‌گوید: این دختر حق منه، سهم منه…
مردم برایش الویت مهمی بود؛ در اوج درخشش در سینما و پس از کسب دومین سیمرغ بلورینش در سریال خاطره انگیز «خانه سبز» جلوی دوربین رفت.
از او پرسیدند که چرا در تلویزیون بازی کردی؟ که او گفت خیلی از مردمی که به من لطف دارند در شهرهایشان سینما ندارند و دوست دارند مرا ببینند.
بدون تعارف، خسرو شکیبایی بخشی از خاطرات ماست؛ خاطراتی که او از خود به یادگار گذاشته به بخشی از زندگی ما تبدیل شده، بدون آنکه خودمان متوجه باشیم… حال می‌خواهد این خاطره از صدایش باشد یا از سیمایش که در فیلم‌ها، سریال‌ها و حتی پوسترها نقش می بست.
