«جوکر» یکی از فیلم‌های اکران شده در هفتاد و ششمین جشنواره ونیز است که در روزهای گذشته بسیار خبرساز شده. حمیدرضا صدر نویسنده و منتقد سینما و مفسر فوتبال با انتشار یادداشتی در صفحه اینستاگرامش درباره این شخصیت محبوب تاریخ سینما نوشت:
با صورت نقاشی شده و رنگ به رنگش از صف آدمیزادها رانده شده، ظاهری دلقک وار دارد، ولی خنده‌هایش رعب آورند. شرور است و سرکش. پیرو دوزخ. در قصه‌هایش بیش از دو هزار تن را هلاک کرده.
جوکر سال هزار و نهصد و چهل در دل قصه های بت من به عنوان یکی از آدم بدهای بامزه خلق شد. قرار بود کشته شود، ولی دوام آورد و در هزارتوی آن شهر بی آفتاب پرسه زد. شد بخشی از شخصیت شهزاده تاریکی، همزادش، سوی پنهان آدم‌های دور و برمان و همین طور خود ما. با بدذاتی پنهان پشت مهربانی، با حسابگری رذیلانه پشت سخاوت.
کارل یونگ روانشناس اوایل قرن بیستم می‌گفت آدم‌ها گاه و بیگاه به بخش تیره ذهن شان دل می‌دهند. او برای توصیف آن به واژه «سایه» روی آورد. سویی از شخصیت آدمی که قانون شکن است و بی ترحم و خیلی‌ها را در دنیای خیالی اش هلاک می ند و وای به زمانی که دنیای خیالی جایش را به دنیای واقعی دهد.
جوکر از تصاویر نقاشی شده تا نقش آفرینی سزار رومرو، جک نیکلسن، جرالد لتو، هیث لجر و خیلی‌های دیگر به فیلمی با بازی خواکین فینیکس رسیده. به اثری بدون نام بت من، با عنوان او: «ژوکر». اهریمن بازگشته و گویی تا ابد همین اطراف پرسه خواهد زد.
