فرنوش ارس خانی: زمانیکه ورود به دنیای هنر محدودیت‌ها و دشواری‌هایش بیشتر از زمان حال بود و فقط تعداد اندکی کتاب تئاتر برای جوانان جویای این حرفه وجود داشت، او با شیفتگی و پشتکار به سمت تئاتر و تحصیل در این رشته رفت.
علی نصیریان قبل از انقلاب، با فیلم «گاو» به سینمای ایران معرفی شد. او عاشق تئاتر بود و پس از سال‌ها فعالیت در عرصه نمایش به عنوان بازیگر، نمایشنامه نویس و کارگردان، اولین بار در فیلم داریوش مهرجویی مقابل دوربین رفت.
نصیریان از همان اولین تجربه‌های خود به عنوان بازیگری با استعداد و خلاق در سینما شناخته می‌شود. قبل از انقلاب، تا جایی که می‌تواند از بازی در فیلم‌های تجاری و گیشه پسند پرهیز می‌کند و بیشتر به سمت همکاری با کارگردان‌های موج نو سینمای ایران روی می‌آورد.
از «آقای هالو»، «کفش‌های میرزا نوروز»، «ناخدا خورشید» تا «شیر سنگی»، «بوی پیراهن یوسف» و… با بازیگری توانمند و صاحب سبک طرف هستیم که علی رغم حضور درخشان در این آثار، اما هر بار بازی‌هایش از سوی جشنواره فیلم فجر مهجور واقع می‌شوند.
نصیریان که فعالیت خود را در تلویزیون با تله تئاتر آغاز کرده بود، اقتدار و هنر خود را با سریال‌های «هزار دستان»، «سربداران»، «میوه ممنوعه»، «شیخ بهایی» و… نیز در معرض توجه مخاطب قرار می‌دهد.
اما اوج درخشش استاد نصیریان در دهه اخیر، بازی به یادماندنی‌اش در نقش «بزرگ آقا»ست که با سبقت از دیگر بازیگران سریال، در سن ۸۱ سالگی به ستاره «شهرزاد» تبدیل می‌شود.
نصیریان پس از نیم قرن فعالیت در سینما، در نهایت با نقش کاملا متفاوت و فانتزی کاظم خان، بازی‌اش در جشنواره فیلم فجر مورد توجه قرار گرفت. گلایه‌ای نداشت از این همه بی‌اعتنایی! در حالیکه صاحب غم بزرگی بود، با کمال احترام، روی سن آمد و جایزه‌اش را پذیرفت.
