فیلم نیوز : برخلاف دفعه‌های قبل، امسال «بوی عیدی، بوی توپ، بوی کاغذ رنگی» به مشام خیلی‌هامون نمی‌رسه… در عوض یک صدای آشنایی با ریتمی نه چندان شاد تو ذهنمون شنیده می‌شه که میگه «سالی که گذشت، سال بد بود…»
پس بی‌راه هم نیست که تمامی تصاویر این ویدیو هیچ رنگی ندارد… همه جا سیاه و سفید است … در تمامی نگاه ها هیچ حسی وجود ندارد، حتی تنها لبخندی هم که زده می‌شود تصنعی است… ولی به جاش تا دلتون بخواد چشمان بهت زده‌ای را می‌بینیم که حتی اشکی هم در گوشه آن دیده می‌شود.
راست می‌گویند: «سینما بازتاب دهنده واقعیات جامعه است»
در این آخر سالی قصدمون این نیست که کامتان را از اینی که هست تلخ‌تر کنیم و از اتفاقات ۹۸ لعنتی بگوییم؛ چون نمی‌خواهیم «مثنوی هفتاد من» براتون باز کنیم… همه می‌دانیم چه بر ما گذشت… چه اتفاق‌هایی رخ داد و چرا الان بیشتر مون در خانه نشستیم و حتی شاید خیلی‌هامون برای سال تحویل هم از خواب بیدار نشده باشیم.
سال سیاه را نمی‌توان رنگی کرد، چون ما بلد نیستیم «گنجیشک را رنگ کنیم و جای قناری بفروشیم» و حتی به نظرمون این آخر ناجوانمردی است. اما می‌تونیم از امید حرف بزنیم، البته نه از این واژه «امیدی» که چند سالی است برای خیلی‌هایمان لوث شده…
از آن انرژی بگیم که زنده نگهمون داشته تا مثل آقا تختی با چشم‌هایی پف کرده و صورتی خونین دست به زانوهایمان بزنیم و از جا بلند شیم.
آینده را کسی پیش بینی نکرده و نمی‌تواند بکند، اما امید داریم که نوروز سال آینده، جای تمامی این سیاه و سفیدی‌ها را، رنگ‌هایی پر کنند که به رنگین کمون پهلو بزنند.
حول حالنا الی احسن الحال
با صدای علی زند وکیلی
سال نو مبارک
