با اولین تجربه سینمایی‌اش آن هم در سن نوجوانی، مورد توجه منتقدان و فیلمسازان سرشناس قرار گرفت.
نقش او در «عصر جمعه» مونا زندی حقیقی، به دلیل نامتعارف بودن شخصیت در جامعه، هم یک تجربه پیچیده و سخت بود و هم موقعیتی سرنوشت ساز. اما او از این تجربه دشوار به موفقیت عبور کرد.
بازیگر با استعداد و نوظهور سینمای ایران، با بازی در «اتوبوس شب» و «دیوار»، کم کم به گزینه‌ای مهم برای بازی در نقش اصلی جوان فیلم‌ها و سریال‌ها تبدیل شد.
مهرداد صدیقیان بدون هیچ پشتوانه‌‌ای وارد سینما شد. از همان ابتدای ورودش ثابت کرد صاحب دغدغه و حساسیت بالا در انتخاب‌ها است و نه در فضای مجازی و نه حقیقی، علاقه‌ای به این ندارد که شخصیت خود را درگیر حاشیه و جنجال کند.
او در سالهای اولیه حضورش، دو بار موقعیت همبازی شدن با خسرو شکیبایی را در «اتوبوس شب» و «حیران» پیدا کرد. فرصتی که پس از مرگ خسرو سینمای ایران، برای خیلی از بازیگران، به آرزویی دست نیافتنی تبدیل شد.
.
همزمان با آغاز دهه نود، بازی در اولین مجموعه تلویزیونی را تجربه کرد: سریال رمضانی «سقوط یک فرشته»، که سهم بیشتری در میزان محبوبیت او میان مردم داشت.
او از جمله بازیگران دهه شصتی است که تنوع ژانر در آثارش دیده می‌شود و در فیلم‌های سیاسی، تاریخی، ورزشی و ماورایی نیز بازی کرده است.
صدیقیان با بازی در فیلم‌های «ماجرای نیمروز»، «زرد»، «مادر قلب اتمی»، «سونامی»، «قاعده تصادف»، «ایده اصلی» و… شمایلی متفاوت و کمتر دیده شده از جوانان عاصی، در دهه‌های مختلف، ارائه کرده است. نقش کوتاه او در «شماره ۱۷ سهیلا» نیز اتفاق جذاب این فیلم بود .
فیلم «طلا» به کارگردانی پرویز شهبازی، از آخرین فعالیت‌های او در سینماست که این روزها در فضای اینترنتی اکران شده است. صدیقیان در فیلم شهبازی حضور به اندازه‌ای دارد و مثل همیشه بازی روان و یکدستی از خود ارائه کرده است.
