بعد از معرفی شش بازی برتر بازیگران زن به بهانه اکران «آشفته گی» تازه ترین فیلم فریدون جیرانی، به مهمترین نقش‌های بازیگران مرد آثار او خواهیم پرداخت.
محسن شرف‌الدین: کارنامه فیلمسازی فریدون جیرانی بر خلاف کاراکتر محافظه کاری که بعضا در مجری گری و حضور در رسانه‌های تصویری و نوشتاری از خود به نمایش می‌گذارد، بسیار پرحاشیه، تابو شکن و از جهات مختلف قابل بررسی است. بعد از معرفی ۶ بازی برتر بازیگران زن در این مطلب قصد داریم تا به بهانه اکران «آشفته گی» تازه ترین فیلم این کارگردان، به مهمترین نقش‌های بازیگران مرد آثار او بپردازیم.
در مقیاس‌های سینمای ایران، فریدون جیرانی را باید به عنوان یکی از مدافعان جدی حقوق زنان مورد تحلیل قرار داد که البته با رعایت جزئیاتی دقیق در شخصیت پردازی از گزند گرفتاری در ورطه فمینیستی بودن آثارش رهایی یافته است. بازی به یاد ماندنی محمدرضا فروتن در کاراکتری که علاوه بر تندروی‌های سنتی به مشکلات روانی هم گرفتار است، یکی از نمونه‌های کمیاب شخصیت پردازی و تاثیرش در واکاوی شرایط اجتماعی ایران به حساب می‌آید. نقشی که فروتن را در جایگاه یک ستاره در سینمای آن سال‌های ایران قرار داد.
پرویز پرستویی با کاراکتر علی مشرقی در نقش یک نویسنده معمولی، ناگهان در برابر یک احساس نامعمول به دختری خیابانی قرار می‌گیرد تا یک ماجرای تلخ و پنهان مانده در جامعه ایرانی را عیان کند. پیشینه ذهنی مخاطب از پرویز پرستویی، مضامین فیلم را پررنگ تر کرد هر چند فیلم «آب و آتش» پیرو موجی در آن سالهاست. آثاری که به طور جدی مفاهیم متناقضی چون روشنفکری، تمدن و سنت و تجدد گرایی را در برابر هم قرار می‌دهند و نقد می کنند.
سه گانه ستاره‌های فریدون جیرانی که به مقوله سینما و پشت صحنه آن می‌پردازد شاید در مجموع جزو کارهای ضعیف این فیلمساز دسته بندی شود ولی همچنان می‌توان در این میان نقش آفرینی‌های متفاوت و برتری را به یاد آورد. شاید مهم ترین حضور در این مجموعه متعلق به زنده یاد عزت الله انتظامی باشد که با وجود بازی روی صندلی چرخ دار و محدودیت‌های فیزیکی بار دیگر حضوری تاثیر گذار را به جا می‌گذارد.
خسرو شکیبایی (سالاد فصل -۱۳۸۳)
عادل مشرقی با بازی درخشان خسرو شکیبایی شاید کاریزماتیک ترین کاراکتر تمام فیلم‌های فریدون جیرانی به حساب می‌آید. یک آیکون شناسنامه دار در سینمای ایران و در میان همه خاندان مشرقی! در فیلم‌های فریدون جیرانی. بازی خسرو شکیبایی در فیلم «سالاد فصل» که بار دیگر پس از فیلم‌های «هامون» و «کیمیا» سیمرغ جشنواره فجر را برایش به ارمغان آورد، یکی از ویژه ترین نقش آفرینی‌های این بازیگر به حساب می‌آید. الگوهایی که او در یک نقش کوتاه با تیپ سازی کاراکتری ایرانیزه ارائه می‌دهد در تاریخ بازیگری سینمای ایران نمونه قابل مطالعه و تحلیل است.
فرهاد اصلانی (من مادر هستم -۱۳۸۹)
از نمونه کاراکترهایی که باعث شده تا آثار زنانه فیلمساز به شعارهای فمینیستی گرفتار نشود حضور فرهاد اصلانی در نقش نادر برای فیلم «من مادر هستم» است. بازی فرهاد اصلانی درنقش پدری گرفتار میان هجوم مصیبت‌ها به قدری باورپذیر به اجرا درآمده که تا مدت‌ها شاهد تکرار چنین کاراکتری از فرهاد اصلانی در آثار مختلف بودیم. «من مادر هستم» فیلم جسورانه‌ای بود که علاوه بر ایجاد چالش‌های اساسی در مفهوم قصاص و واکاوی روحیات آسیب دیده بانوان در جامعه ایرانی، می‌تواند بخشی از بهترین بازی‌های کارنامه بازیگرانش را نیز شکل بدهد.
نوید محمدزاده (خفه گی-1395)
یکی از کنترل شده‌ترین بازی‌های نوید محمد زاده در سینمای ایران در فیلم «خفه گی» است. اینکه چطور فریدون جیرانی که در فیلم‌های قبلی خود از بازی‌های برونگرا و پیرو جریان متد اکتینگ استفاده می‌کرده است، چنین متفاوت از نوید محمد زاده که بازیگری درخشان در این سبک محسوب می‌شود بهره برده بسیار حائز اهمیت است. ابتدا می‌توان به ریسک پذیری و جسارت‌های فیلمساز در انتخاب بازیگرانش اشاره داشت و بعد به کنترل همه جوانب اثر در جهت وحدت تصویر و حفظ فضای کلی حاکم بر فیلم تاکید داشت. نقشی که شاید در کارنامه پر و پیمان نوید محمد زاده خیلی مورد توجه نباشد ولی در جریان کلی خود فیلم و تکامل و پختگی اثر بسیار تاثیر گذار بوده است.
