شهرام مکری در سال ۹۲ با فیلم «ماهی و گربه» چند جوان مستعد به سینمای ایران معرفی کرد که هر یک با پیش زمینه‌ی تئاتری جلوی دوربین قرار می‌گرفتند. فیلمی که در آینده بازیگری پدرام شریفی و انتخاب‌های بعدی او تاثیر زیادی گذاشت.
با وجود چهره و فیزیک مناسب، اما بدون هیاهو و هرگونه تلاش کاذب برای دیده شدن، مسیرش را در سینما، آرام و پیوسته طی کرد. از نقش کوتاه فیلم ابراهیم حاتمی کیا به نقش مکمل فیلم‌های بهروز شعیبی، نرگس آبیار و رسول صدرعاملی رسید و در هر کدام از فیلم‌ها توانست یک پله بالاتر از تجربه‌های قبلی قرار گیرد.
در میان انتخاب‌هایش شاید نقشی که بیشتر در ذهن مخاطب ماندگار بود، بازی در نقش اصلی فیلم «متولد ۶۵» مجید توکلی است که اجرای ساده اما جذاب پدرام شریفی از نکات قابل توجه این فیلم بود.
پدرام شریفی پس از بازی در دو سریال تلویزیونی نه چندان موفق، با ایفای نقش در سریال نمایش خانگی «هم گناه» یکی از مهمترین و سرنوشت سازترین تجربه‌هایش را در بازیگری پشت سر می‌گذارد.
شخصیت چالش برانگیز و چند وجهی پیمان، یکی از نقش‌های وسوسه انگیز برای هر بازیگری است که انتخاب‌های درست و متفاوت مصطفی کیایی برای شخصیت‌های سریالش، سبب شده هر یک از بازیگرها با «هم گناه» صاحب موقعیت تازه‌‌ای شوند.
پیمان یکی از شخصیت‌های موثر و پیشبرنده داستان است که رفتارها و کنش‌های متناقض و پیچیده او، مخاطب را به هدف اصلی اثر می‌کشاند. خصوصا در قسمت اخیر که تماشاگر در فاصله نزدیک شدن به گره گشایی‌های داستان، با اوج بهم ریختگی پیمان و شخصیت روان پریش او مواجه می‌شود.
شریفی در این سریال بدون آنکه زیر سایه بازیگران بزرگ «هم گناه» قرار بگیرد، با یک بازی زیر پوستی و تاثیرگذار توانسته موقعیت متفاوتی برای خود در بازیگری ایجاد کند و با درخشش در این سریال، در مسیر ستاره شدن قدم بردارد.
