سارا بهرامی تصویر تازه ای از زنانگی را وارد سینمای ایران کرده است. کاراکترهایی که او ایفا می‌کند، زنهایی رها، با ظرافت، جذاب و شکننده‌ای هستند که می‌خواهند سهم خود را از دنیای پیرامون مردسالار بگیرند. او از اواخر دهه هشتاد وارد سینمای ایران شد و پس از ایفای چند نقش با فیلم «ایتالیا ایتالیا» خودش را به تماشاگران معرفی کرد.
بده بستان متناسب او با حامد کمیلی یک زوج جذاب را در این فیلم رقم زدند. عاشقانه‌ای متفاوت که در یاد تماشاگران جدی سینمای ایران ماند. برفای «ایتالیا ایتالیا» روحیه‌هایی متفاوتی را تجربه می کند: از زنی پرشور گرفته تا زنی غمگین که فکر می‌کند به پایان راه عشق رسیده. بهرامی مانند یک بازیگر با تجربه فراز و فرودهای این نقش را برجسته کرد.
«دارکوب» فرصتی طلایی بود که بهرامی توانایی هایش را اثبات کند. به طور کلی نقش آدمهای معتاد در سینمای ایران به شدت مورد توجه قرار می‌گیرد. اما نمونه‌های برجسته بسیار کمی از تصویر اعتیاد زنان در سینمای ایران وجود دارد. بهرامی زیر گریم سنگینش خرد شدن یک زن را با همه حالاتش به تصویر کشید. پشت آن چهره شکسته ظرافت و شیطنت کاراکتر بهرامی هم وجود داشت. اما اندوه این نقش‌آفرینی و اضمحلال این کاراکتر بر همه چیز چیره شده بود. پاداش این بازی عالی یک سمیرغ بلورین بود. حالا سینمای ایران یک ستاره زن تازه پیدا کرده بود.
پس از آن بهرامی در فیلم پرفروش «هزارپا» بازی کرد. فیلمی که تا پیش از مطرب پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران بود. بازی در مقابل رضا عطاران که هر لحظه می‌تواند با جادوی حضورش تماشاگر را بخنداند، بسیار سخت است. بهرامی توانست یک بازی نیمه جدی و نیمه کمیک ارائه دهد و از پس این مهم بربیاید.
و بالاخره بهرامی در ترکیب بازیگران متفاوت «لتیان» در نقش یاسی باز هم حضوری متناسب دارد. یاسی زنی مردد است که مسیر زندگی‌اش را گم کرده و می‌خواهد برای دیگران تصمیم بگیرد.
سارا بهرامی می‌تواند در آینده ایفاگر نقش‌های سخت تر و پیچیده تر هم باشد. به شرط آنکه همین مسیر را ادامه دهد و سینمای ایران هم از پتانسیل‌های او استفاده کند. او جزو بازیگرانی است که از تجربه کردن نمی‌هراسد و برای نقشهایش بسیار زحمت می‌کشد.
بهنام شریفی
