در سینمای ایران بازیگران معتبر زیادی بوده‌اند که بعد از سال‌ها فعالیت و پشتکار، به ستاره تبدیل شدند و محبوبیت بالایی میان مردم کسب کردند.
حضور تاثیرگذار و درخشان این نوع بازیگران بااصالت از نسل محمدعلی کشاورز، عزت الله انتظامی و جمشید مشایخی تا نسل هادی اسلامی، خسرو شکیبایی و جمشید هاشم پور در سینمای ایران فراموش نشدنی است. بازیگران استخوان دار و با اصالتی که بعد از سال‌ها حضور در سینمای ایران و در سن «چهل سالگی» محبوبیت کسب کردند و ستاره شدند.
امیر آقایی بازیگری که از سال ۸۰ با فیلم «ارتفاع پست» به سینما وارد شد، نمونه‌ی مهم این نوع بازیگران در دهه اخیر است. او بعد از دو دهه فعالیت در سینما، حالا مزد صبر و پشتکارش را با سریال «آقازاده» می‌گیرد.
شاید این اتفاق زودتر از این‌ها باید برای او می‌افتاد؛ همان سال که نقش پزشک مردد را در «بدون تاریخ، بدون امضا»ی وحید جلیلوند ایفا کرد و در نهایت بازی‌اش نادیده گرفته شد!
آقایی اما سعی کرد شایستگی خود را با نحوه ارائه‌ی نقش‌ها و انتخاب‌هایش نشان دهد. هر چند در این مسیر با بداقبالی‌هایی هم مثل «رقص روی شیشه» و «عالیجناب» مواجه شد اما در نهایت آینده با شکوه و درخشانی در انتظارش بود.
بازیگرِ سخت‌گیر حتی در برابر خودش! اغلب به سراغ شخصیت‌هایی رفت که لب مرز قرار داشتند و جامعه ما نسبت به آنها حساس‌تر! نقش‌هایی که با کوچک‌ترین اشتباه هر بازیگری، ممکن بود تا مدت‌ها اثر هم در حاشیه قرار گیرد. آقایی اما با هر کدام از این نقش‌ها قدرت و عیار خود را در بازیگری بیشتر از قبل ثابت کرد.
بعد از بازی در نقش هاشم «شنای پروانه»، مسئولیت ایفای نقش ضدقهرمان متفاوت دیگر را در سریال «آقازاده» پذیرفت. یک کاراکتر خاکستری که از قالب تیپ فراتر رفته به شخصیت نزدیک می‌شود.
اجرای این نقش اما پیچیده و پرحاشیه تر از شخصیت‌های قبلی است. قطعا به دلیل برخی محدویت‌ها، دست و بال امیر آقایی برای بازی در نقش یک آقازاده هنجارشکن بسته‌تر بوده. و این به خلاقیت و جسارت بازیگر بستگی دارد که با وجود محدودیت‌ها، هم تعادل و استانداردهای نمایشی نقش را حفظ کند و هم پتانسیل جذب مخاطب بواسطه سنجش عیار بازیگری خود.
