فرنوش ارس خانی: پرویز شهبازی با ساخت سومین فیلمش «نفس عمیق»، آغازگر جریانی تازه در فیلمسازی شد و توانست به عنوان یکی از کارگردانان مستعد و سخت کوش دهه هشتاد معرفی شود. اثر متفاوت و غافلگیرکننده او، هنوز هم برای برخی یادآور دوره‌ای خاص از شرایط جامعه و یکی از بهترین فیلم‌های دهه شصتی‌ها است. شهبازی طی این بیست سال، همواره نگاه جدی و عمیق به معضلات جوانان به خصوص نسل محبوبش دهه شصتی‌ها داشته و با فیلم‌هایش چهره‌هایی تازه نفس به سینمای ایران معرفی کرده است.
مریم پالیزبان / نفس عمیق
شمایل جوانان در فیلم‌های پرویز شهبازی، تصویری تاثیرگذار و ملموس از وضعیت نامتعادل آنها در اجتماع است. «نفس عمیق»، شرح حالی از جوانان سرگشته دهه ۶۰ است. در بابِ نسل آشفته با رویاهای در گور خفته؛ که تصاویر به یادماندنی از آنها در سینمای ایران ثبت شده است. شهبازی به سیاق دو فیلم اولش، برای رئالیستی شدن اثر، سراغ چهره‌های ناشناخته رفت. آیدا با بازی مریم پالیزبان، دختری دانشجو، پر شور با لحن نامتعارف گاه غیرقابل فهم است که حضورش برای منصور، آمیخته به رنگی از حیات است. شخصیتی سمپاتیک و کم یاب در سینمای ایران، با یک بازی غریب و پرتحرک، که بسیار مورد تحسین منتقدان قرار گرفت.
منصور شهبازی و سعید امینی / نفس عمیق
شخصیت منصور با بازی به یادماندنی منصور شهبازی، جوانی سردرگم و بی‌انگیزه است که مانند کامران، فضای یاس آلود و ماتم زده را در زندگی تجربه می‌کند. شخصیتی متزلزل با هیجان‌های تند عاطفی، که کارگردان از همان ابتدا، آن را برای منصور شهبازی نوشته بود. کامران با بازی زنده یاد سعید امینی نیز تصویری منهدم از یک جوان مرفه و تلخ اندیش است که گویی پادزهر بی تفاوتی به روح و جسمش تزریق شده. شخصیتی صامت با نگاه‌های پرحرف، که دچار انفعال تراژیک شده و موقعیت یکنواخت و بدون جاذبه در زندگی پیدا کرده است. زنده یاد سعید امینی، علی رغم درخشش در «نفس عمیق»، اما مسیرش را در بازیگری ادامه نداد و این فیلم به تنها تجربه‌اش در سینما تبدیل شد.
محمدرضا فروتن / عیار ۱۴
پرویز شهبازی بر خلاف فیلم‌های قبلی‌اش، بازیگران اصلی «عیار ۱۴» را از میان چهره‌های شناخته شده انتخاب کرد. «عیار ۱۴» یک فیلم کلاسیک در فضای غیرشهری است که شهبازی قصه‌ای پرتعلیق و نفس‌گیر را به مانند فیلم‌های وسترن روایت کرده. حضور در آثار شهبازی، برای هر بازیگری گواه بر تجربه سینمای دیگری است. از این حیث محمدرضا فروتن در دوران ستارگی، نقشی منحصر به فرد را تجربه کرد. در «عیار ۱۴» چهره‌ای تازه از او می بینیم. میزان کنترل میمیک و توجه به جزئیات و ریزه‌کاری‌های نقش، عامل اصلی موفقیت فروتن در «عیار ۱۴» است. فروتن در نقش فرید، یک شخصیت متزلزل با دلهره‌ها و ترس‌های غیرمعقول است که جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد جشن منتقدان را به دست آورد.
نازنین بیاتی و پگاه آهنگرانی / دربند
«دربند» بازتاب دهنده فضای بحران زده زندگی شهرنشینی و تاریکی‌های پنهان جامعه است. نازنین، نقش تحسین شده نازنین بیاتی در کارنامه‌اش، دختری خونگرم و مستقل است که تنها نقطه ضعف او، سادگی و همدردی اغراق آمیزش با دختری ناآشناست. نازنین در میان جماعتی قرار گرفته که هیچ تناسبی با آنان ندارد و به تدریج متوجه ماهیت اصلی‌شان می‌شود. سحر تصویری از یک دختر سرکش، بلند پرواز و جاه طلب، و برعکس نازنین، شخصیتی رها و بی اعتنا و نامطمئن است که پگاه آهنگرانی با بازی در این نقش توفیق یافت چهره‌ای متفاوت از خود را آشکار سازد. آهنگرانی و بیاتی هر دو جایزه بهترین بازیگر جشن منتقدان را برای این فیلم به دست آوردند.
ساعد سهیلی / مالاریا
«مالاریا» نسبت به دیگر ساخته‌های شهبازی، یک قدم به عقب است. استفاده ناکارآمد و بیش از اندازه از موبایل در اغلب سکانس‌ها، ساختمان شلخته‌ای از فیلم در ذهن مخاطب ترسیم کرده است. فیلم به اندازه آثار قبلی شهبازی، تاثیرگذار و ملموس نیست. اما از آنجایی که آثار شهبازی جای مناسبی برای عرضه توانایی‌های بازیگران به حساب می‌آید، ساعد سهیلی در غالب نقش یک جوان دهه هفتادی، حضور قابل قبولی دارد و پذیرفتنی جلوه می‌کند. مرتضی یک جوان سرگشته و بی هدف است که به همراه دختری از شهرشان گریخته و به تهران آمده است.
هومن سیدی و نگار جواهریان / طلا
«طلا» فیلمی خوش ساخت و متفاوت درباره موقعیت امروز دهه شصتی‌هاست. تصویری از فروپاشی و ناکامی این نسل که از دل مناسبات و واقعیت‌های جامعه بیرون کشیده شده. منصور جوانی جاه طلب و خونسرد است که در رویارویی با موقعیتی حادث ساز، تغییر شکل داده و چهره‌ی واقعی‌اش عیان می‌شود. هومن سیدی با یک بازی روان و گرم، چهره‌ای قابل اتکا از یک مرد نگون بخت به نمایش می‌گذارد. کاراکتر نگار جواهریان در «طلا» نیز نوع جدیدی از شخصیت زن در سینمای پرویز شهبازی است. شهبازی جای کار زیادی برای نمایش لایه‌های مختلف شخصیت دریا به او داد و جواهریان توانست تجربه تازه و متفاوتی را پشت سر بگذارد.
