طناز طباطبایی از سال 1383 وارد سینما شد و از نیمه دوم دهه هشتاد با فیلم «صداها»ی فرزاد موتمن بازی‌اش مورد توجه قرار گرفت و اولین نقطه عطف کارنامه‌اش با این فیلم رقم خورد.
حاصل فعالیت‌های سینمایی طباطبایی از ابتدا تاکنون بیش از سی فیلم است که اکثر آنها جزو آثار موفق سینمای ایران به حساب می‌آیند. طباطبایی در چند سریال تلویزیونی از جمله «میوه ممنوعه» و «پرانتزباز» و چند سریال شبکه نمایش خانگی از جمله «قلب یخی3» و «شاهگوش» بازی کرده و چندبار هم روی صحنه تئاتر توانایی‌هایش را به نمایش گذاشته است. کارنامه طناز طباطبایی خالی از ایراد نیست. با اینکه به بعضی از فیلم‌هایی که بازی کرده، نقدهایی وارد است اما در مجموع کارنامه‌ای موفق و پربار دارد. این بازیگر سعی کرده کارش را بی‌حاشیه پیش ببرد و این یکی از رمزهای موفقیت اوست.
طباطبایی سه سال پیش در فیلم «شنای پروانه»، نقشی کوتاه اما اثرگذار بازی کرد. اهمیت نقش به قدری بود که مورد توجه داوران قرار گرفت و اولین سیمرغ مکمل زن را نصیبش کرد. سال گذشته در جشنواره فجر چهلم برای بازی در نقش اصلی فیلم «بی‌رویا» دومین سیمرغش را گرفت. نقش طناز طباطبایی را در «بی‌رویا» می‌توانیم یک جورهایی توسعه یافته‌ی نقش‌هایی بدانیم که سال‌هاست در سینما ایفا می‌کند. او حالا دیگر در نمایش جنون، آسیب‌پذیری، ترس و خروش‌های بیرونی به نقطه مطلوبی رسیده است.
در «بی‌رویا» با زنی مهربان و صمیمی روبه‌رو هستیم که ابتدای فیلم سعی دارد وضعیتی متعادل در زندگی‌اش ایجاد کند. به خاطر همسرش از جایگاه و زندگی خوبی که دارد می‌گذرد اما با ورود زنی بی‌پناه به زندگی‌اش، این تعادل به هم می‌ریزد. بعد از عمل جراحی روی چشم‌هایش رفته رفته توانایی‌اش را برای برقراری توازن از دست می‌دهد و دیگر نمی‌تواند روی امور مسلط باشد. این تغییر و تحول تدریجی و تلاش برای اثبات خود، بهترین وجه بازی طباطبایی به حساب می‌آید. او سال گذشته برای سریال «یاغی» برای بار دوم بعد از «شنای پروانه» با محمد کارت همکاری کرد؛ سریالی که منتظریم در شبکه نمایش خانگی منتشر شود.
