پیمان قاسمخانی در «روزی روزگاری مریخ» از کلیشه برعکس برای بالا بردن جذابیت سریالش استفاده کرده و علاوه برآن با دستکاری عناصر زیبایی‌شناسی، موقعیت‌های بامزه‌ای پدید آورده و در حال یکتازی است.
در سریال «روزی روزگاری مریخ» نقش‌های مردان و زنان در جامعه تغییر کرده. پیمان قاسمخانی به‌خوبی از هشتگ کلیشه برعکس که چند سال پیش علیه تبعیض جنسیتی راه انداخته شده بود استفاده کرده و آن را در جامعه سیصد سال بعد، آنهم در سیاره مریخ پیاده کرده است. درواقع «روزی روزگاری مریخ» پاسخی جالب به این سوال است که چه می‌شود اگر جای مرد و زن عوض شود.
در مریخ سال هزاروهفتصد، زن‌ها جنس اول معرفی می‌شوند. سر کار می‌روند، اجازه ادامه تحصیل دارند و به طور کلی مدیریت خانه و کل سیاره با آنهاست. حتی در دیالوگ‌ها می‌شنویم که رئیس پروژه پل زحل به مشتری هم یک بانوی زمینی است.
در مریخ سیصد سال بعد حتی روبات‌ها هم به حرف مردها گوش نمی‌دهند و به آنها نگاهی تحقیرآمیز دارند. این زن‌ها هستند که باید تمام امور را مدیریت کنند و تصمیم بگیرند. آنطور که روایت می‌شود ریشه این مسئله به سال 2052 زمین برمی‌گردد. یک ماه بعد از آغاز جنگ جهانی سوم درکره زمین، همسر رهبر وقت کره جنوبی خسته از جنگ‌افروزی‌ها تصمیم تاریخ‌سازی می‌گیرد و با همراهی همسران مردهای کابینه مردها را مسموم می‌کنند و خودشان به قدرت می‌رسند. در سال 2054 آخرین رهبر مرد منظومه شمسی سلطنت را به همسرش تنفیذ کرده و از آن به بعد دوره طلایی سلطنت بانوان شروع شده و بعدها به مریخ رسیده.
مردهای ساکن مریخ ظاهرا از این وضعیت راضی‌اند اما در واقعیت احساس سرخوردگی می‌کنند. تمایل دارند نقش‌های مهمتری داشته باشند و سر کار بروند. وقتی دورهم جمع می‌شوند از فشاری که روی مردهاست گلایه می‌کنند و می‌گویند زن‌ها صبح می‌روند سر کار و شب برمی‌گردند و متوجه مشکلات نیستند. در این بین بعضی از مردها پرچم مبارزه بلند کرده‌اند و با شعار «ما جنس دوم نیستیم» به میدان آمده‌اند. سایرین اهل مبارزه نیستند اما از تلاش‌های کمرنگی که علیه تبعیض جنسیت انجام شده خوشحالند و می‌گویند این مبارزات باعث شده مردها بتوانند ادامه تحصیل دهند و حداقل به خرید بیایند.
مسئله جالب دیگر اینکه قاسمخانی در «روزی روزگاری مریخ»، عناصر زیبایی‌شناسی را هم تغییر داده است. دیگر مردها و زن‌های قدبلند جذاب نیستند. آدم‌ها هرچقدر کوتاه‌تر باشند جذاب‌تر به نظر می‌رسند. در فرهنگ مریخی سفید بودن نقطه‌ضعف است و رنگ سبز مریخی نشانه بالا بودن نژاد است. تا جایی که حتی اگر کسی نقطه ضعف یک سفید را به رویش بیاورد او می‌تواند ازش شکایت کند و …
«روزی روزگاری مریخ» بعد از گذشت دو قسمت اول، در قسمت‌های سوم و چهارم روی نکات مهمی دست گذاشته و موقعیت‌های کمدی جذابی را رقم زده. احتمالا در ادامه شاهد موقعیت‌های بامزه‌تری خواهیم بود.
