کارگردان مینی‌سریال «درمانگر» گفته فصل اول سریال به دلیل تمام محدودیت‌ها و اتفاق‌هایی که وجود داشته، فقط با بیست درصد ذهنیتی که او داشته جور درآمده و حتما فصل دوم این سریال را خواهد ساخت.
به گزارش فیلم‌نیوز، مینی‌سریال «درمانگر» به کارگردانی امین حسین‌پور، یکی از متفاوت‌ترین سریال‌های اخیر فیلیمو است. مینی‌سریالی معمایی روانشناسانه که در پنج قسمت ساخته شده و هرقسمت از آن بین 7 تا 10 دقیقه زمان دارد.
حسین‌پور گفته: «واقعیت این است که فصل اول درمانگر با بیست درصد ذهنیتی که من داشتم جور در آمد، به دلیل تمام محدودیت‌ها و تمام اتفاقاتی که افتاد. فصل دوم زمانی ساخته می‌شود که تمام این ضعف‌‌ها برطرف شود و یک فیلمنامه خوب داشته باشیم.»
کارگردان درمانگر درباره مینیمال بودن فضای این مینی‌سریال گفته: «همه‌چیز در سریال تعریف شده‌اند. کاراکترها عمق ندارند و مخاطب قرار نیست با شخصیت‌ها ارتباط برقرار کند. دو شخصیت وجود دارد که بدون هیچ دانسته‌ای از گذشته و شناختی از آنها قرار است وارد دروغ‌های بین این دو نفر شویم. این نیاز خود این کار بود که همه چیز اینقدر مینیمال باشد.»
یکی از ویژگی‌های سریال، تغییرات تیتراژ در قسمت‌های مختلف و اطلاعالاتی است که توسط هرکدام از تیتراژها منتقل می‌شود. کارگردان «درمانگر» گرفته: «ما روز اول پس از گذشت 5 ساعت از انتشار، از پلتفرم خواستیم گزینه رد تیتراژ را از روی سریال ما بردارد. این ایده‌ای که در هر قسمت مقداری اطلاعات در تیتراژ به مخاطب داده شود و در قسمت بعد این اطلاعات بیشتر شود هم تا به حال جایی ندیده بودم و تصور می‌کنم همین موضوع باعث شود که حداقل اگر بعد از این کاری از من ببینند، تیتراژ اولش را رد نکنند.»
استفاده از رنگ‌های سرد و صورت‌های بی‌حالت هم جزو نکات مهم «درمانگر» است. حسین‌پور گفته: «این فضای سرد هم برگرفته از سلیقه است و هم ژانری که در آن این سریال ساخته شده. حرف اصلی این قصه درباره یک روح است و همین موضوع نیاز داشت که همه‌چیز تاریک و سرد باشد. به هرحال این نوع کار این پکیج را می‌طلبید.»
او درباره شباهت این مینی‌سریال به ساختار نمایشنامه‌های تلویزیونی هم توضیح داده: « هیچ کارگردانی دوست ندارد اثر نمایشی‌اش شبیه تله تئاتر شود. مگر افرادی که دوست دارند اصلا در آن نوع فضاها کار کنند. اما در واقع محدودیت زمان، محدودیت مالی و محدودیت در خیلی فاکتورها باعث شد که نتوانیم خیلی فضاهای مختلف داشته باشیم. »
انتخاب سارا بهرامی و بانیپال شومون هم اتفاق مهمی را در سریال رقم زده. کارگردان توضیح داده: «من از ابتدا از طرفداران بازی او بودم. خانم بهرامی با چهره متفاوت و استخوانی که دارد یک شخصیتی را القا می‌کند که می‌توانی هم به او ترحم کنی هم ازش خشمگین بشوی. از روز اول به سارا بهرامی فکر کردم. بانیپال شومون که دوست چندساله من است و من در فیلم کوتاه «جعبه» هم با او کار کردم. روزی که داشتم شخصیت روانشناس داستان را می‌نوشتم، به یک بازیگر زمخت با تن صدای بم فکر می‌کردم که بتواند به شدت جدی باشد و مخاطب نتواند باورش کند و مدام منتظر یک حرکت غیر منتظره از او باشد. فکر می‌کنم کسی که با اون تن صدا و لحن بتواند دیالوگ‌ها را بگوید، کمتر در سینمای ایران داریم و انتخاب من تنها بانیپال بود.»
