با اکران فیلم «روشن» به کارگردانی روح‌الله حجازی، شاهد یکی از متفاوت‌ترین نقش‌های کارنامه رضا عطاران هستیم. او در نقش روشن، شمایل مردی زخم‌خورده را به نمایش می‌گذارد؛ مردی پاکباخته که هیچ نقطه روشنی در زندگی‌اش نیست و برای فرار از واقعیت به خیال پناه می‌برد. عطاران با اینکه به عنوان کمدین مشهور شناخته می‌شود اما نقش‌های جدی مهمی در کارنامه دارد که برای اکثر آنها مورد توجه قرار گرفته است. به بهانه اکران فیلم «روشن» مروری داریم بر آثار جدی کارنامه عطاران.
به گزارش فیلم‌نیوز، عطاران جزو بازیگرانی بود که سال 1372 توسط مدیری در مجموعه آیتمی «پرواز 57 » به مخاطبان معرفی شد. او پیش از این همکاری، در سال 1369 نقش کوتاهی هم در مجموعه «بیداران» به کارگردانی اصغر عبداللهی داشت. با این حال به واسطه «ساعت خوش» به شهرت رسید. عطاران در 9 اثر تلویزیونی به عنوان بازیگر حضور داشت و در تمام آثار خودش هم بازی کرد. عطاران از سال 76 به سینما وارد شد و تا الان بیش از 40 فیلم بازی کرده. او یکی از پرکارترین بازیگران سینماست که چندسالی است به عنوان پول‌سازترین بازیگر‌سینما هم شناخته می‌شود.
قرنطینه | منوچهر هادی | 1386
عطاران اولین بار سال 1386 در فیلم «قرنطینه» به کارگردانی منوچهر هادی در نقشی نسبتا جدی ظاهر شد. او در این فیلم نقش یک بیمار مبتلا به سرطان را داشت که باوجود اینکه شخصیتش کلیدی نبود و ارتباط زیادی با محور اصلی داستان فیلم پیدا نمی‌کرد اما حضورش در کل به نفع بار عاطفی آن بود. مخاطبانی که تا آن زمان عطاران را فقط در نقش‌های کمدی دیده بودند به واسطه این فیلم با وجوه دیگری از بازی او روبه‌رو شدند.
نشانی | فریدون حسن‌پور | 1386
بعد از بازی در فیلم «قرنطینه» درست در همان سال در تله‌فیلم «نشانی» به کارگردانی فریدون حسن‌پور هم نقشی جدی بازی کرد. «نشانی» درباره حق‌خواهی یک پسر نوجوان به نام علی از دایی‌اش بود. عطاران نقش این دایی را بازی می‌کرد که نمی‌خواست حق علی را به او پس بدهد. «نشانی» اثر قابل‌توجهی نبود و به این جهت که در قالب تله‌فیلم تولید شده بود آنطور که باید دیده نشد.
دهلیز | بهروز شعیبی | 1392
عطاران در فیلم «دهلیز» یکی از مهمترین نقش‌های جدی‌اش را بازی کرد؛ نقشی که هیچ رگه‌ای از کمدی نمی‌توان در آن پیدا کرد. بهزاد مردی است که به خاطر قتل غیرعمد به زندان افتاده و حالا درست در روزهای آخر منتهی به اعدام، همسرش به دنبال جلب رضایت خانواده مقتول است. آنچه بیش از همه درباره شخصیت بهزاد اهمیت دارد، رابطه‌اش با پسر کوچکش است. پسری که از وقتی یادش می‌آید پدرش در زندان بوده و فکر می‌کرده پدری ندارد و حالا قرار است بهزاد در مدت زمانی کوتاه نقش پدری را برایش بازی کند. عطاران یکی از پراحساس‌ترین نقش‌هایش را در این فیلم به نمایش می‌گذارد. تلاشش برای جلب اعتماد پسر از یک طرف و دستپاچگی‌اش برای اینکه چطور می‌تواند در قالب یک پدر نمونه رفتار کند، مجموعه‌ای جذاب را پدید آورده. بازی عطاران در این نقش بسیار مورد توجه قرار گرفت و نامزد دریافت سیمرغ بلورین شد اما نهایتا سیمرغ به او نرسید.
استراحت مطلق | عبدالرضا کاهانی | 1393
رضا عطاران چند همکاری مشترک با عبدالرضا کاهانی داشت که همه آنها آثار به نسبت موفقی بودند. غیر از «استراحت مطلق» در فیلم‌های «اسب حیوان نجیبی است»، «بی‌خود و بی‌جهت» و «خانم یایا» رگه‌هایی از کمدی در نقش‌های عطاران دیده می‌شد. در «استراحت مطلق» اما او را با ریشی پرپشت در طبقه‌ای به نسبت سطح پایین و در حال فروش جنس‌های قاچاق می‌بینیم. او مثل همیشه خصلت‌های خونسردی و بی‌خیالی‌اش را حفظ می‌کند ضمن اینکه رفتاری تهاجمی و عصبی دارد و بخصوص در مواجهه با همسرش این رفتار را بیشتر بروز می‌دهد.
آبنبات چوبی | محمدحسین فرخ‌بخش | 1394
عطاران در فیلم «آبنبات چوبی» به کارگردانی محمدحسین فرح‌بخش هم نقشی جدی به عهده گرفت. گرچه فیلم، اثری قابل تأمل نبود و با انتقادهای زیادی روبه‌رو شد اما نمی‌توان آن را جزو مجموعه آثار جدی عطاران به حساب نیاورد . او در این فیلم نقش مردی را داشت که به همسرش خیانت می‌کرد و با خواهر همسرش در رابطه بود. نکته مهم اینکه برخلاف همیشه، عطاران بازی قابل قبولی هم در این فیلم به نمایش نگذاشته بود.
روشن | روح‌الله حجازی | 1399
«روشن» در مقایسه با سایر نقش‌های جدی که از عطاران دیده‌ایم، حال‌وهوای متفاوت‌تری دارد. فیلم شخصیت‌محور است و همه‌چیز روی ویژگی‌های شخصیتی روشن پیش می‌رود.روشن مردی عاشق سینماست که این عشق هیچ نکته مثبتی به زندگی‌اش اضافه نکرده است. یک خانه کوچک و زندگی ساده‌ای دارد اما توانایی اداره آن را ندارد. او یک واحد از برج‌های اطراف تهران را پیش‌خرید کرده اما سازندگان خانه به قولشان عمل نکرده‌اند و اصلا مشخص نیست چه زمانی قرار است خانه را تحویل دهند. از طرف دیگر زندگی‌اش درحال فروپاشی است. همسرش او را ترک کرده تا خودش زندگی‌اش را بچرخاند و روشن حتی توانایی یک اسباب‌بازی ساده هم برای دخترش ندارد. او مدام از سوی همسرش و دیگران تحقیر می‌شود و نمی‌تواند حقش را بگیرد اما با این حال توان تغییر در خودش نمی‌بیند. به همین دلیل هم به سینما پناه می‌برد تا در سایه خیال زندگی‌اش را التیام ببخشد. بازی رضا عطاران توسط داوران جشنواره دیده شد و نهایتا سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول مرد را از جشنواره سی‌ونهم فجر گرفت.
