گلاب آدینه در فیلم «مهمان مامان» نقش مادری بیمار و فقیر اما در عین‌حال آبرومند و با مسئولیت را در موقعیتی بحرانی به تصویر می‌کشد و اوج استیصال زنی از طبقه خودش را بی‌کم‌وکاست به نمایش می‌گذارد.
به گزارش فیلم‌نیوز، داریوش مهرجویی که ید طولایی در اقتباس آثار ادبی دارد، در ابتدای دهه هشتاد سراغ ساخت فیلمی براساس داستان «مهمان مامان» نوشته هوشنگ مرادی کرمانی رفت؛ فیلمی درباره مادری بیمار از طبقه فقیر جامعه که به خاطر پاگشای خواهرزاده‌اش کارش به بیمارستان می‌کشد.
درباره نقش: خواهرزاده عفت‌خانم تماس می‌گیرد و می‌گوید که همراه تازه عروسش می‌خواهد به دیدن خاله‌اش بیاید. شوهر عفت مدتی است بیکار شده و آه در بساط ندارد اما عفت می‌خواهد جلوی عضو جدید فامیل آبروداری کند. تعارف بی‌جای همسرش باعث می‌شود که مهمان‌ها تصمیم بگیرند شام هم بمانند و عفت جز یک پیاله برنج هیچ چیزی برای پذیرایی از آنها ندارد. همسایه‌ها و دوست و آشنا به کمک می‌آیند و بالاخره بعد از تحمل اضطراب و فشار زیاد، عفت سفره شام مفصلی جلو آنها می‌گذارد. همسرش دست‌بردار نیست و بعد از شام، از مهمان‌ها می‌خواهد بمانند تا صبح باهم کله‌پاچه بخورند و این تعارف بی‌جا کار عفت را به سی‌سی‌یو می‌کشد.
ویژگی بازی: گلاب آدینه پیش از «مهمان مامان» در فیلم «زیر پوست شهر» هم نقش مادری از طبقه فرودست را بازی کرده بود و یکی از دلایل داریوش مهرجویی برای انتخاب آدینه، توانایی‌اش در بازی در آن نقش بود. آدینه در «مهمان مامان» نقش مادری بیمار و فقیر اما در عین‌حال آبرومند و با مسئولیت را در موقعیتی بحرانی به تصویر کشید و اوج استیصال زنی از طبقه خودش را بی‌کم‌وکاست به نمایش گذاشت. او طوری با لباس‌های عفت اخت شده بود و با دمپایی پلاستیکی قاچ‌خورده سکندری می‌خورد و مثل زنان ساده این طبقه از ته دل خوشحالی‌اش را بروز می‌داد که کاملا باور می‌کردیم متعلق به همان کوچه و محله است و واقعا توی یخچالش غذایی برای گذاشتن جلو مهمان‌ها ندارد. آدینه گفته که برای این نقش از زنانی الگو گرفته که در خانه خودشان یا اقوامشان کار می‌کرده‌اند.
افتخارات: در بیست‌ودومین جشنواره فیلم فجر، گلاب آدینه برای بازی در فیلم «مهمان مامان» نامزد دریافت سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول زن شد.
