الناز شاکردوست در دهه نود با ایفای چند نقش مهم و اثرگذار توانست جایگاه ویژهای برای خود رقم بزند. بعد از «خفگی»، «شبی که ماه کامل شد» و «تیتی» در فیلم «ابلق» با گریمی متفاوت به میدان آمد و اینبار در نقش زنی از طبقه فرودست جامعه ظاهر شد. به بهانه اکران آنلاین فیلم «ابلق» نگاهی داریم به دلایل موفقیت این بازیگر در نقش راحله.
به گزارش فیلمنیوز، الناز شاکردوست چندسالی است ثابت کرده که میتواند در همراهی با کارگردانهای موفق با نقشهایی برآمده از فیلمنامههایی دقیق و حسابشده، به اتفاق مهم یک فیلم بدل شود.
شاکردوست سال 1399 در فیلم «ابلق»، با گریمی متفاوت، نقش راحله، زنی ساده و با اخلاق را بازی کرد که در حومه شهر تهران زندگی سادهای را میگذراند و با وجود مهربانی و تلاش برای کمک به دیگران، نمیتوانست در برابر ظلم از خودش دفاع کند و نهایتا قربانی ظلم و بیعدالتی جامعهای مردسالار میشد.
او در «ابلق» از خود واقعیاش کاملا فاصله گرفت و با گریم و لباسهای متناسب با این طبقه اجتماعی، طوری در قالب نقش راحله قرار گرفت که ذرهای نمیتوانستیم در باورپذیری آن شک کنیم. شاکردوست تسلط ویژهای روی لهجه داشت و در تمام مدت سعی میکرد ظرافتهای رفتاری و کلامی زنی در سنوسال و طبقه خودش را حفظ کند و با جدیت روی باورهایش بماند.
الناز شاکردوست سال 1397 در فیلم «شبی که ماه کامل شد» به کارگردانی نرگس آبیار، در همراهی با هوتن شکیبا، یکی از بهترین نقشهایش را به نمایش گذاشت و دو سال بعد در «ابلق»، بار دیگر کنار شکیبا قرار گرفت و این موفقیت را تکرار کرد. او اینبار به عنوان زوج هوتن شکیبا، در جایگاه همسر مردی کفترباز ظاهر شد که کوچکترین توجهی به خانوادهاش نداشت و حتی حاضر نبود حرفهای او را بشنود. تضاد میان نقش راحله با علی، یکی از دلایل موفقیت این فیلم بود.
شاکردوست برای بازی در این نقش، نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن شد.
فیلم «ابلق» به کارگردانی نرگس آبیار، سال 1399 تولید شد و چند روزی است در پلتفرم نماوا اکران آنلاین شده است.
الان جزو بهتریناست تو چند سال اخیر اول ایزدیار و علیدوستی بعد شاکردوست و بعد طناز طباطبایی و دولتشاهی
کجا رو لهجه تسلط داشت؟! ایشون که مدام با لهجه تهرانی صحبت می کرد و فقط وقتی به حروف ک و گ می رسید غلیظ تلفظشون می کرد! این شد لهجه؟
اگر لهجه ترکی نسرین نصرتی تو سریال زیرخاکی رو ببینید چی می گید پس؟! تازه ایشون اصلا ترک هم نیستن خودشون ولی به زیبایی با لهجه ترکی صحبت کردن.
مثل تمام فیلم های خانم آبیار، واقعا فیلم قشنگ،
و واقعیت جامعه.