فصل دوم رئالیتیشو جوکر اینبار با حضور احسان علیخانی در نقش گرداننده با تغییراتی عمده در دکور و تحولاتی در قوانین با حضور هشت کمدین مرد از نسلهای مختلف منتشر شد. دو ر اول این رئالیتیشو شامل 5 قسمت بود که با وجود موفقیت در کسب رضایت مخاطب دارای کاستیهایی بود که موجب شد چند نمرهای از بیست فاصله بگیرد.
به گزارش فیلمنیوز، با انتشار قسمت پنجم اولین دوره از فصل دوم «جوکر»، دور اول این مسابقه به پایان رسید. نصرالله رادش برنده این مسابقه شد و در جدالی تنگاتنگ با نیما شعباننژاد، توانست جام اصلی مسابقه را به دست بگیرد. با این حال اما شعباننژاد پدیده اصلی این مسابقه نام گرفت. او موفق شد پنج نفر را بخنداند و از سوی مخاطبان و کاربران شبکههای اجتماعی هم به عنوان برگ برنده این مسابقه معرفی شد. مجید مظفری، محمدرضا علیمردانی، امیرحسین رستمی، جواد رضویان، هادی کاظمی و بهرنگ علوی دیگر شرکتکنندههای دور اول این فصل بودند. به بهانه پایان انتشار آن نگاهی داریم به ابعاد مختلف این دور از مسابقه.
پدیده اصلی | برگ برنده فصل اول «جوکر2» بدون شک نیما شعباننژاد است؛ بازیگری که تا مرحله پایانی در مسابقه دوام آورد اما در دوئل با نصرالله رادش بالاخره عرصه را واگذار کرد. شعباننژاد اولینبار با ایفای چند نقش مختلف در برنامه «خندوانه» رامبد جوان به مخاطبان معرفی شد. او در نقشهای نیما، بایرام، کجوک و حتی صدای مزاحم تلفنی، آنقدر موفق بود که تا پیش از ورود جنابخان، او را یکی از مهمترین عوامل جذابیت این برنامه میدانستیم. با این حال مدتی کمرنگ شد تا اینکه این اواخر همراه مهران مدیری، مسابقه «اسکار» را اجرا کرد. همراهی او با مدیری چندان موفقیتآمیز نبود و باعث شد خیلیها از انفعال او در این برنامه گلایه کنند. بعد از «اسکار»، حضور نیما در «جوکر» به نقطه عطفی برای نمایش قدرت او در عرصه بازیگری بدل شد. نه تنها توانست خودش را تا مرحله پایانی در مسابقه نگه دارد، که به خاطر خنداندن 5 نفر، جوکر برنامه نام گرفت. نیما با طراحی شخصیتهایی مثل «پدمن»، «مرد زبونباز»، «پیرزن بیدندان» و همچنین برگزاری مسابقه موش تو سوراخ، خلاقیتش را در خلق موقعیتهای جذاب هم نشان داد. علاوه بر همه اینها، وسط مسابقه مدام تیکههای بامزه میانداخت و با تغییر لحن حرف زدنش، شرایط را برای بقیه سختتر میکرد. نیما حتی برای نخندیدن هم تمهید جالبی در نظر گرفته بود. جوری لب پایینش را گاز میگرفت که چهرهاش تغییر میکرد و همین تغییر هم خندهدار به نظر میرسید.
برنده نهایی | نصرالله رادش اوایل دهه هفتاد با «ساعت خوش» به مخاطبان معرفی شد و به عنوان یک بازیگر آبادانی بامزه، توانست جایگاه ویژهای در این برنامه برای خود به دست بیاورد. رادش تا سالها در اثار مختلفی مثل «زیر آسمان شهر»، «باغ مظفر» و «مسافران» و … جایگاهش را حفظ کرد. حالا در این مسابقه در چند مرحله ایدههای خلاقانهای به نمایش گذاشت و وقتی نوبت به اجرای رودررو با نیما شد، چنان قدرتمند ظاهر شد که نیما نتوانست کاری از پیش ببرد و نهایتا برنده میدان شد. «جوکر» موقعیت خوبی در اختیارش گذاشت تا بار دیگر به اوج برگردد.
اتفاق ویژه | یکی از جذابترین موقعیتهای این فصل، نمایش میم بود که توسط محمدرضا علیمردانی و هادی کاظمی اجرا شد و بسیار جذاب و حرفهای به نظر میرسید. نمایش آنها کارت زردی برای کسی نداشت اما به قدری خلاقانه بود که همه را شگفتزده کرد. نمایش دندانمصنوعی هم که علیمردانی و نیما کاملا فیالبداهه اجرا کردند، جذابیت زیادی داشت. همینطور بازی موش تو سوراخ و اجرای گروه موسیقی مهران غفوریان و جواد رضویان. نیما شعباننژاد و مجید مظفری کنار هم دو قطعه اجرا کردند که هردو فکر شده و خلاقانه بود. در اولی مظفری «مرد بالشی» بود و نیما «مرد زبونباز» و در دومی مظفری «مرد شیشهای» بود و نیما «پدمن». نمایشگاه نقاشی رادش هم جزو اتفاقهای بامزهای بود که در این فصل شاهدش بودیم.
تمهیداتی برای نخندیدن | در طول این فصل، شرکتکنندهها برای اینکه جلوی خندهشان را بگیرند از تمهیدهای مختلفی استفاده کردند. مثلا مجید مظفری از همان ابتدا شیوه نگاه کردن به ناخن شست را پیشنهاد داد و از همه خواست همین کار را بکنند. خودش تا پایان هم گمان میکرد واقعا تماشا کردن به ناخن جواب میدهد و تا خندهاش میگرفت دستش را میآورد بالا. نیما لب پایینیاش را گاز میگرفت و چهرهاش جوری تغییر میکرد که باعث خنده بقیه میشد. نصرالله رادش برای جلوگیری از خنده، مدام با یک چوب یا اسباببازی میکوبید توی فرق سرش و خودش معتقد بود درد جلوی خنده را میگیرد. امیرحسین رستمی وقتی موقعیتش را در خطر میدیدی و عنقریب بود بخندد نفس عمیقی میکشید و میگفت: «خب پس.» هادی کاظمی از توی دهانش لبهایش را گاز میگرفت و چشمهایش را گرد میکرد. تمهید بهرنگ علوی هم این بود که گوشی تلفن را برمیداشت و از علیخانی خواهش میکرد اجازه دهد دو دقیقه برود بیرون بخندد و برگردد که معمولا هم با او مخالفت میشد.
غافلگیریها | مجید مظفری را سالیان سال است به عنوان بازیگر مطرح سینما میشناسیم اما بابت حضورش در مسابقه جوکر تعجب کردیم. فکرش را هم نمیکردیم مظفری بتواند پا به پای کمدینها پیش برود و تا این حد بامزه ظاهر شود. مظفری از همان نقطه شروع، بنای شوخی را گذاشت و به قدری جمله «من مجید مظفری هستم بازیگر سینما» را تکرار کرد که آخرسر هنوز کلمه اولش را نگفته همه خندهشان میگرفت. او تا پایان و حتی بعد از خارج شدنش از مسابقه هم دست بردار نبود. از مرد بالشی و شیشهای که بگذریم، در همین قسمت پایانی از سه شرکتکننده باقی مانده خواست لباس اسکی بپوشند و فرض کنند درحال اسکی هستند و آنها را به حرکات موزون تشویق کرد. اینکه با چهره و رفتاری جدی، تا این حد بامزه ظاهر شد برایمان غافلگیر کننده بود. حضور مهران غفوریان، عینالله دریایی، سیروس میمنت و غلامرضا نیکخواه هم از جمله غافلگیریهای این فصل بود.
شیوه اجرا | احسان علیخانی برخلاف انتظار در اجرای «جوکر» موفق بود. مثل «عصرجدید» طولانی دیالوگ نمیکرد و روابطش هم با شرکتکنندهها صمیمی بود. به موقع تذکر میداد و به موقع سعی میکرد جلوی اشتباهها را بگیرد اما در عینحال میتوانست خودش را با فضای برنامه و همچنین مهمانها تطبیق دهد. خلاصه اینکه علیخانی ثابت کرد توانسته از پوسته ماه عسل بیرون بیاید و در عرصههای دیگر هم خودی نشان دهد.
طراحی صحنه | با وجود تمام نکات مثبتی که در فصل جدید وجود دارد، دکور این فصل به نسبت فصل اول چندان ملموس نیست. بیش از اندازه شلوغ است و اجزای آن ربط چندانی بهم ندارد. برای همین هم نمیتوانیم آن را متعلق به سبک خاصی بدانیم. دهانه غار کنار برگهای مصنوعی و انواع و اقسام تابلوهای مختلف و … بیش از هرچیز فضا را شلوغ کرده و چشمها را خسته میکند. در فصل قبل همهچیز مثل یک خانه واقعی طراحی شده بود و از این جهت باورپذیرتر به نظر میرسید.
دور دوم رئالیتیشو «جوکر» قرار است با حضور هشت کمدین زن منتشر شود. انتشار این بخش به پایان ایام سوگواری محرم موکول شده است.