فیلم «بی‌صدا حلزون» به عنوان فیلم اول بهرنگ دزفولی‌زاده، براساس فیلمنامه محمدرضا رهگذر و به تهیه‌کنندگی مرتضی شایسته سال ۱۳۹۸ ساخته شده. این فیلم از روز 25 خرداد اکران شده و در این یک هفته، 240 میلیون فروخته است. ماجرای فیلم درباره مشکلات ناشنواها و کم‌شنواهاست و هانیه توسلی بازی موفقی از خودش به نمایش گذاشته است.
♦ سوژه : مادری کم‌شنوا و پدری ناشنوا دارای فرزندی ناشنوا هستند. پزشکان معتقدند اگر او تا قبل از چهار سالگی عمل کاشت حلزون را انجام دهد می‌تواند مثل بچه‌های عادی بشنود. مسئله اصلی زمانی شکل می‌گیرد که پدر با عمل مخالفت می‌کند. او می‌ترسد با شنوا شدن پسرش، تنها بماند و او را از دست بدهد. این سوژه به خودی خود عجیب به نظر می‌رسد و پتانسیل این را دارد که به فیلم قابل قبولی تبدیل شود. با توجه به چنین سوژه‌ای، انتظار داریم فیلم با تمرکز روز شخصیت پدر پیش رود و دلایل این ترس و طرز فکر واکاوی شود اما در طول فیلم بیشتر روی مسائل دیگری تاکید می‌شود.
♦ فیلمنامه : بار اصلی فیلم «بی‌صدا حلزون» روی اختلاف میان پدر و مادر برسر عمل جراحی پسر و همچنین تلاش‌های مادر برای به دست آوردن خرج عمل است. در این بین پای یک آتلیه و مشکلات آن هم به میان می‌آید و همه چیز بحرانی‌تر می‌شود. داستان تا یک سوم انتهایی روندی منطقی و معقول پی می‌گیرد و مخاطب را با خودش همراه می‌کند اما یک مرتبه پای واقعه‌ای به میان می‌آید و مسیر داستان به سمت دیگری کشیده می‌شود و با یک پایان ناگهانی مخاطبانش را متعجب می‌کند.
♦ کارگردانی :«بی‌صدا حلزون» اولین فیلم سینمایی بهرنگ دزفولی‌زاده است؛ کارگردانی که بیشتر نام او را به عنوان عکاس در پروژه‌های سینمایی مختلف شنیده‌ایم. فیلم «بی‌صدا حلزون» به عنوان اولین تلاش دزفولی‌زاده در عرصه کارگردانی، اثری استاندارد است. بهرحال ساخت فیلمی درباره افراد ناشنوا و کم‌شنوا و توجه همه‌جانبه به ابعاد مختلف زندگی و مشکلات آنها کار سختی است و دزفولی‌زاده تا حد زیادی از پس آن برآمده است. ضمن اینکه با فیلم پرلوکیشنی روبه‌رو هستیم و از این جهت هم قابل قبول ظاهر شده.
♦ بازیگران : بار اصلی فیلم روی دوش هانیه توسلی است. هرچقدر او انتظارمان را در نقش زنی کم‌شنوا بالا می‌برد، بازی محسن کیایی در نقش یک ناشنوا آنطور که باید احساساتمان را درگیر نمی‌کند. او فقط یک سکانس درجه یک دارد و آنهم جایی است که شبانه برای تنهایی خودش اشک می‌ریزد و از ترس‌هایش می‌گوید. نقش مهران احمدی پتانسیل بالایی برای یک بازی درخشان پیش روی او می‌گذارد. گرچه انتظارمان بالاتر است اما تا حدی موفق می‌شود از این فرصت استفاده کند. نکته قابل توجه همکاری با مجتبی شکری، کودک ناشنوای فیلم است که طبیعتا بازی گرفتن از او مشکلات زیادی داشته اما نهایتا به خوبی از پس ایفای نقش برآمده است.
♦ برگ برنده : «بی‌صدا حلزون» یک برگ برنده مهم دارد و آن هم بازی هانیه توسلی در نقش زنی کم‌شنواست. او هم هنگام گوش دادن و هم ادا کردن جملات بسیار دقیق عمل می‌کند. کاملا مشخص است مدت‌ها پیش از شروع ضبط فیلم با افراد کم‌شنوا معاشرت داشته و بیان آنها را با جزئیات زیادی به خاطر سپرده است. او بریده‌بریده حرف می‌زند و وقتی قرار است با هیجان چیزی بگوید به سختی می‌افتد و نفسش بند می‌آید. بخش مهمی از اثرگذاری فیلم به تلاش‌های توسلی برمی‌گردد.
