با اینکه چند ماهی است دیگر صفحه ای در شبکه های اجتماعی ندارد و خبری از حرف های صریح و بی پرده اش نیست، اما برخلاف تلویزیون، همچنان روی پرده سینماها حضور دارد و همچنان طرفدارانش را به سالن ها می کشاند و در مراسم های سینمایی هنوز هم توجه بسیاری را به خود جلب می کند.
باران کوثری متولد ۲۵ مهر ۱۳۶۴ است. پدرش فوتبالیست و مدافع سابق تیم استقلال بود و آن زمان که به دنیا آمد به عنوان گزارشگر و مفسر برنامه های فوتبالی فعالیت می کرد. مادرش رخشان بنی اعتماد کارگردان سینما بود و چند فیلم سینمایی جلوی دوربین برده بود. یعنی او از کودکی با مفهوم شهرت آشنا بود.
برای اولین بار در سن شش سالگی جلوی دوربین رفت و در فیلم های «بهترین بابای دنیا» داریوش فرهنگ و «نرگس» رخشان بنی اعتماد بازی کرد. تا زمانی که همچنان نوجوان بود در فیلم های مادرش حضور داشت تا اینکه در «زیر پوست شهر» بازی اش مورد توجه بسیاری از مردم قرار گرفت.
در ابتدای دهه هشتاد پیشنهاد بازی در فیلم سیروس الوند را پذیرفت اما در همان سال ها در اولین فیلم سینمایی اصغر فرهادی «رقص در غبار» جلوی دوربین رفت.
با «خوابگاه دختران» توانست به شهرت زیادی دست پیدا کند و دوسال بعد و در بیست و پنجمین جشنواره فیلم فجر برای بازی در «خون بازی» و «روز سوم» اولین سیمرغ بلورین نقش اولش را دریافت کرد.
حضورش تنها در یک ژانر نبود و در کمدی هایی همچون «دایره زنگی» و «توفیق اجباری» هم مورد توجه قرار می گرفت. اتفاقات سیاسی کشور در اواخر دهه هشتاد شاید تا حدودی روی او تاثیر زیادی داشت و او مدت ها به عنوان بازیگری که مطالبات اجتماعی و سیاسی را دنبال می کند، شناخته می شد.
با اینکه تلویزیون رابطه خوبی با او و نشان دادن تصاویرش ندارد، اما می توان گفت که باران کوثری از جمله بازیگران پرکار دهه نود بوده که تقریبا سالی سه فیلم را داشته است.
سال ۹۳ و برای بازی در «کوچه بی نام» دومین سیمرغ بلورینش را دریافت کرد و توانست علاوه بر مخاطبان، نظر منتقدان را هم به خود جلب کند.
بازی اش در «عرق سرد» به عنوان یک زن فوتبالیست نشان داد که چقدر برای نقش هایش تلاش می کند و بازیگری برایش به دغدغه ای مهم تبدیل شده است.
«سرکوب» آخرین فیلمی است که با بازی باران کوثری روی پرده رفته و به زودی «بی حسی موضعی» با نقش آفرینی او به نمایش درخواهد آمد.
