بهروز وثوقی هنرمند بزرگ و خاطره ساز سینمای ایران به مناسبت سالروز تولدش گفت‌وگویی مفصل با ویژه نامه نوروزی چلچراغ انجام داده است.
وثوقی در تازه‌ترین مصاحبه خود آرزویش را در سن ۸۳ سالگی این گونه توصیف کرده: «در حقیقت آرزو نیست، یک خواسته است از خداوند. این که هر وقت کودکان و بچه‌های سرزمینم به جای سطل آشغال، در یخچال دنبال غذا گشتند، آن روز، روز عید من هست و آن روز، روز تولد من.»
او در ادامه به دلایل کم کاری در عرصه بازیگری اشاره کرد و توضیح داد: «من بازنشسته نیستم اما متاسفانه آن کاری که دوست دارم، تا الان نبوده. همه سعی کردند از اسم من استفاده کنند. الان نزدیک بیست، بیست و پنج سناریو در خانه دارم که از همه جای دنیا فرستاده شده. این‌ها می‌خواهند آن فیلم‌ها ساخته شود. منتهی من هیچ کدام را نپسندیدم. اگر یک روزی یک داستان خوبی را بپسندم حتما کار می‌کنم. اتفاقا داستانی هست که یک اشکال طرحی داشت و قرار شده که اشکالش را بر طرف کنند. اگر آن چیزی که من می‌خواهم، بشود احتمالا آن را قبول کنم. در ترکیه قرار است فیلمبرداری کنند.»
بهروز وثوقی از عشق به ملت و آرزوی بازگشت به وطنش سخن گفت: «واقعا خیلی سخت است خیلی سخت است آدم از ملتش از ملتی که عاشقانه دوستش داشتند، ملتی که همیشه به او احترام گذاشتند، دور باشد و آن کاری را که دوست دارد و در مملکت خودش می‌توانسته انجام بدهد، نتواند پیش ببرد. این برای من از زندان بدتر است یعنی این طوری فکر کنید که خیلی خیلی به من سخت می‌گذرد ولی چاره‌ای ندارم…
آرزویم این است که قبل از اینکه عمرم تمام شود، باقیمانده عمرم را در مملکتم باشم و مردم را ببینم و با آنها صحبت کنم. از گذشته بگویم، از آینده بگویم، از هر چیزی که اتفاق می‌افتد و می‌تواند اتفاق بیفتد با آنها صحبت کنم. این تنها آرزویی است که دارم. فکر می‌کنم آرزوی خیلی بزرگی است. غیرممکن هست ولی ممکن هم هست که بشود و اتفاق بیفتد. من به آن فکر می‌کنم که ممکن بشود.»
