فرنوش ارس خانی: بهروز افخمی با دومین فیلمش «عروس»، قدمی بسیار مثبت و محکم برداشت. ساخته شدن این فیلم از چند جهت در سینمای ایران بسیار مهم بود؛ «عروس» بر خلاف فیلم‌های ارزشی بعد از انقلاب، از دل مناسبات و واقعیت‌های جامعه بیرون آمد و این موضوع، برای سینمای ایران و تماشاگران، یک اتفاق نو و غیرمنتظره بود. جسارت افخمی در احیای جریان ستاره‌سازی نیز در زمانه‌ای که ستاره‌پروری خلاف عقاید فرهنگی و ارزشی بود، یک حرکت منحصر به فرد در سینمای ایران به حساب می‌آمد. افخمی چند سال بعد از موفقیت‌های فیلم «عروس»، با ساخت «شوکران» بار دیگر در سینمای ایران تابوشکنی کرد و یک مضمون حساس و جنجالی را به تصویر کشید. بهروز افخمی در طول دوران فعالیت خود، به خصوص در دهه هفتاد و هشتاد، به دلیل ساخت فیلم‌های تاثیرگذار با مضامین جسارت آمیز، بسیار مورد توجه منتقدان و مخاطبان قرار داشت.
ابوالفضل پور عرب / عروس
بهروز افخمی با فیلم «عروس» تاثیری عمیق بر بدنه و جریان اصلی سینمای ایران گذاشت. افخمی نخستین فیلمسازی بود که به سنت ستاره‌سازی در بعد از انقلاب جان بخشید. ابوالفضل پورعرب در «عروس»، به واسطه چهره و فیزیک مناسب و صدای خوش آهنگ، آغازگر یک جریان تازه در بازیگری بود و اولین ستاره مرد سینمای بعد از انقلاب شد. شمایل پور عرب، هیچ شباهتی با قهرمانان فیلم‌های حماسی و ارزشی نداشت. حمید شخصیتی چند وجهی، جوانی آسیب پذیر است که در درونش به دلیل موقعیت اجتماعی و طبقاتی، مقداری تنفر و عقده هست. پورعرب چنان دقیق و درست به نمودار شخصیت توجه کرد، که بازی‌اش هم موردپسند مخاطبان و هم منتقدان سینما قرار گرفت. او برای این فیلم بهترین بازیگر مرد جشنواره پیونگ یانگ شد؛ اما ارشاد، نه دعوتنامه جشنواره را به دست او رساند و نه جایزه‌اش را.
نیکی کریمی / عروس
به دلیل کمبود چهره‌های جوان در دهه هفتاد، نیکی کریمی هم در این فیلم بسیار مورد توجه قرار گرفت. «عروس» برای نیکی کریمی، تجربه‌ای بی همتا بود که توانست به ستاره زن سینمای ایران در دهه هفتاد تبدیل شود. او با این فیلم به موقعیت مناسبی در عرصه بازیگری رسید. نقش کریمی در «عروس»، برگرفته از موقعیت زن در جامعه مردسالار بود. زن در چنین جامعه‌ای مظلوم و ستم دیده و تنها بر اساس ویژگی‌های ظاهری مورد توجه قرار می‌گرفت. «عروس»، فیلمی درباره شخصیت حمید و مهین، مکمل او بود. نیکی کریمی مانند پورعرب برای بازی در این فیلم نامزد نقش اول از نهمین جشنواره فجر شد.
عزت الله انتظامی و اکبر عبدی / روز فرشته
«روز فرشته» از معدود فیلم‌های موفق غیررئالیستی است که به مسئله مرگ و زندگی می‌پردازد. حضور زنده یاد عزت الله انتظامی، اعتباری بسیاری به فیلم افخمی بخشید. انتظامی در «روز فرشته»، نقش سخت و بی معادل را در سینمای ایران تجربه کرد. کاراکتری که در مرز واقعیت و خیال قرار دارد و انتظامی چنان با قدرت و حلاوت آن را بازی کرده که انگار نقش، به قالب او دوخته شده است اکبر عبدی دیگر بازیگر این فیلم، که عموما با نقش‌های کمیک در سینما شناخته شده، در «روز فرشته» نیز به دلیل جایگاه نقش، برعکس تمام فیلم‌هایش، چهره‌ای مخوف و غیر صمیمی دارد. عبدی با میمیک و حرکات کنترل شده، نقش یک جن را بازی کرده است.
فریبرز عرب نیا / شوکران
بدون شک، دوران حضور پیوسته فریبرز عرب نیا در سینمای ایران، از تاثیرگذارترین دوران تاریخ بازیگری است. بازیگری با خصلت‌های مردانه و فیزیک مناسب و شرقی و لحن مصمم، که به یکی از مقتدرترین و پرجذبه‌ترین بازیگران سینمای ایران تبدیل شد. عرب نیا، یک بازیگر صاحب سبک است که در «شوکران» ظرایف و ریزه‌کاری‌های کارش را مورد بررسی همه جانبه قرار داد. او با شکستن شمایل محبوبش در «سلطان»، در «شوکران» توفیق یافت چهره‌ای بسیار متفاوت و پیچیده از خود به نمایش بگذارد. مهندس محمود بصیرت، شخصیتی است به ظاهر معتقد، اهل کار و زندگی. او بسیار بلند پرواز و جاه طلب است. بصیرت، سرسپرده نفس خویش است و اشتیاق زیادی به تجربه راه‌های نرفته دارد. در زندگی بصیرت، هزار شک و ابهام وجود دارد.
هدیه تهرانی / شوکران
سیما ریاحی، شاه نقش هدیه تهرانی در کارنامه‌اش است. تهرانی در «شوکران»، با ارائه یک بازی راحت و طبیعی، آگاهانه و با دقت، بدون اندکی اغراق و زیاده‌روی برای تحمیل حس، چهره‌ای متفاوت و در عین حال بحث برانگیز از زن ایرانی در دهه هفتاد به نمایش گذاشت. کاراکتر تهرانی در «شوکران»، یک تابوشکنی در سینمای ایران بود. یک زن پرستار نیمه مدرن و نیمه سنتی، با جذابیت‌ها و رفتارهای هوش ربا و تا اندازه‌ای اغواکننده، که پس از دلباختگی، وجه زنانگی‌اش بیشتر آشکار می‌شود. او با ایفای نقش در «شوکران»، در فهرست برترین بازیگران زن سینمای بعد از انقلاب قرار گرفت.
عزت الله انتظامی / گاوخونی
زنده یاد عزت الله انتظامی از معدود بازیگران سینمای ایران بود که به دلیل چهره منعطف و عناصر متنوع در فیزیک، بیان و صدا، با اجرای هر نقش، در قالب تازه و متفاوت قرار می‌گرفت. گاه یک پیرمرد شیرین و مهربان بود و گاه یک پیرمرد تندخو و نا متعادل. او در «گاوخونی»، متفاوت‌ترین فیلم بهروز افخمی، شمایل دافعه برانگیز و غیر صمیمی دارد. یک پدر نامهربان است که هیچ وقت با فرزندش ارتباط خوبی نداشته. انتظامی در این فیلم نقش را به اصطلاح مزه مزه کرده است. او برای این فیلم، سیمرغ بلورین نقش مکمل مرد را از بخش مسابقه بین الملل بیست و دومین جشنواره فیلم فجر به دست آورد.
پیمان قاسم خانی و محسن تنابنده / سن پطرزبورگ
محسن تنابنده و پیمان قاسم خانی نویسنده و کمدین سینما و تلویزیون، در قالب یکی از بهترین زوج‌های سینمای ایران، دو تیپ محبوب کمدی را در سن پطرزبورگ شکل داده‌اند. دو خلافکار خرده پا، که با وجود فرهنگ متفاوت با هم مسیر می‌شوند. پیمان قاسم خانی بازی فوق العاده با دقت و مسلطی در فیلم دارد. قاسم خانی ارتباط با نقش و نزدیک شدن به شخصیت فیلمنامه‌اش را به خوبی اجرا کرده است. فرشاد یک کلاهبردار باهوش و رند با پز روشنفکری است، که اگر کسی غیر از قاسم خانی این نقش را ایفا می‌کرد، نمی‌توانست مثل او موفق ظاهر شود. محسن تنابنده قطب مخالف پیمان قاسم خانی در سن پطرزبورگ، یک خلافکار از طبقه پایین جامعه با رفتارهای بدیهی است که بسیاری از موقعیت‌های طنز فیلم، بر پایه حماقت‌ها و رفتارهای او شکل گرفته است.
مهدی فخیم زاده / آذر، شهدخت، پرویز و دیگران
«آذر شهدخت، پرویز و دیگران» با وجود اینکه جایزه بهترین فیلم و فیلمنامه را از جشنواره کسب کرد، اما به اندازه آثار قبلی بهروز افخمی مورد توجه منتقدان قرار نگرفت. تنها نقطه قوت این فیلم، بازی خوب مهدی فخیم زاده است. او تمام و کمال خود را در اختیار کارگردان قرار داده. فخیم زاده در «آذر، شهدخت…» نقش یک بازیگر سینما و تلویزیون به نام پرویز را ایفا کرده است. پرویز دیوان بیگی، پیرمردی حسود و حساس است که مخالف فعالیت همسرش در سینماست.
