«مادر قلب اتمی» از اولین فیلم‌های توقیفی بود که همزمان با آغاز به کار دولت دوم روحانی، رنگِ اکران را به خود دید. این فیلم در زمان اکران با واکنش‌های متفاوتی همراه شد.
شاید نکته مهم و کنجکاوی برانگیز فیلم که در زمان تبلیغات، مخاطبان را به سمت خود کشاند، حضور ستاره‌های مختلف سینما خصوصا محمدرضا گلزار و ترانه علیدوستی همبازی شدن چند چهره جوان بود، که هریک جنس بازی هایشان با دیگری تفاوت داشت.
هر چند همه بازیگران تجربه ای متفاوت را در این فیلم پشت سر می گذاشتند و بازی های قابل قبولی از خود ارائه دادند، اما محمدرضا گلزار با فاصله چشمگیری از دیگر نقش هایش، حضورش بیشتر در معرض توجه قرار داشت. حتی در خبرها آمد که واشنگتن پست هم نسبت به حضور او در این فیلم واکنش نشان داده است.
گلزار در «مادر قلب اتمی» دیگر نشانه هایی از آن مرد عاشق پیشه و ثروتمند با چهره ای معصوم و مهربان فیلم های قبل را با خود به همراه نداشت. ویژگی های نقش هیچ شباهتی هم با شخصیت ماورایی که در «دموکراسی تو روز روشن» بازی کرده، ندارد.
کاراکتر او در فیلم، منفی و مرموز است. گلزار نقش توفان، یک اهریمن با ظاهری فریبنده را بازی کرده که به همراه خود چند شخصیت شرور دیگر را وارد داستان می کند.
تفاوت نقش در سکانس های دو نفره او با ترانه علیدوستی که سعی می کند از میمیک صورت استفاده متفاوت تری کند، بیشتر احساس می‌شود. خشونت و جذبه توفان که قرار است دو دختر فیلم را بترساند و با رفتارهایش دلهره ای غیر منتظره ایجاد کند، بیشتر با مختصات دیگر نقش‌هایش بیگانه است و این ها خود به خود نقطه عطفی مهم در کارنامه بازیگری او ایجاد می کند.
