«حفظ بازار از ورود به آن سخت تر است»؛ این جمله‌ای است که در چند وقت اخیر بارها در رسانه‌ها منتشر شده است. در دنیای سینما در روی همین پاشنه می‌چرخد. با اینکه ورودش به دنیای سینما با نقشی کوتاه در فیلم پدرش بود، اما خود و استعدادش را به گونه‌ای به سایر کارگردانان تحمیل کرد که آنها دیگر چاره‌ای جز انتخاب او برای بازی در نقش جوان اول فیلمشان نداشته باشند.
ساعد سهیلی متولد ۳۰ بهمن ماه ۱۳۶۶ است. در خانواده‌ای به دنیا آمد که سینما برای آنها حرف اول را می‌زد و به همین دلیل اولین باری که جلوی دوربین رفت تنها ۱۴ سال داشت و در فیلم پدرش همبازی شادمهر عقیلی شد.
سالها بعد و وقتی رقم سنش از ۲۰ عبور کرد اولین تجربه جدی سینمایی خود را در «چارچنگولی» پشت سر گذاشت و در همان فیلم کمدی، نشانه‌هایی از ظهور یک استعداد جوان را به سینمای ایران نوید داد. سپس در «گشت ارشاد» یکی از نقش‌های اصلی را برعهده گرفت و با آن در ذهن بسیاری از مردم ماندگار شد و به شهرت رسید.
پس از بازی در این فیلم‌ها کارگردانان شناخته شده‌ای سراغ او آمدند. پسر جوان سینما که به گفته دوستانش وقتی دلش می‌گیرد، با تیم مورد علاقه اش رئال مادریدش پای «پلی استیشن» می‌نشیند، اوایل دهه نود به یکی از انتخاب‌های کارگردانان همچون مسعود کیمیایی تبدیل شد و نشان می‌داد همچون «فیفا» دوست دارد گل‌های زیادی را هم در سینما بزند.
با «چند متر مکعب عشق» توانست توان بازی‌اش را به رخ خیلی‌ها بکشد و در نهایت تندیس زرین بهترین بازیگر نقش اول مرد را از جشن خانه سینما دریافت کند. ایفای نقش در «رخ دیوانه»، «پل خواب» و «اتاق تاریک» جایگاه او را به عنوان یک بازیگر توانا تثبیت کرد.
وقتی که جایش به عنوان یک بازیگر تثبیت شد دیگر زمان این بود که مردم او را داوری کنند و بگویند آیا حاضرند برای او بلیت بخرند و به سالن سینما بروند؟
نگاهی به فروش فیلم‌های «۵۰ کیلو آلبالو»، «گشت۲»، «لاتاری» نشان از این دارد که مردم با یک «بله» بزرگ پاسخ این سوال را داده‌اند.
سهیلی پس از تجربه موفقش در شبکه نمایش خانگی با «نهنگ آبی» بازی در «روز صفر» را پذیرفت و در جلد عبدالمالک ریگی رفت. پس از اعلام نامزدان و عدم حضور او در میان کاندیدای جشنواره فجر واکنشی نشان نداد و همچون سایر اعضای تیمش، اعتراضش را با یک حرکت مدنی که همان نیامدن به اختتامیه بود، نشان داد.
