امروز 5 اسفند، سالگرد درگذشت پرویز فنی‌زاده است؛ بازیگری که به واسطه بازی در «گاو»، «تنگسیر»، «گوزن‌ها»، «رگبار» و … و همچنین سریال «سلطان صاحبقران» و از همه مهمتر «دایی‌جان ناپلئون» به شهرت زیادی دست پیدا کرد.
به گزارش فیلم‌نیوز، پرویز فنی‌زاده 5 اسفند سال 1358، سه سال بعد از درخشش با نقش «مش‌قاسم» سریال «دایی‌جان ناپلئون» از دنیا رفت. درباره این سریال نقل‌قول‌های مختلفی از سایرین درباره‌اش شنیده‌ایم اما در باره زندگی، علایق و تفکراتش درباره تئاتر و سینما کمتر خوانده‌ایم. او سال 1355 در گفت وگویی با زنده یاد علیرضا وزل شمیرانی که در مجله «ستاره سینما» منتشر شد، نکات جالبی را درباره زندگی حرفه‌ای و شخصی خود بیان کرد که بخش‌هایی از این گفت وگو را در ادامه می‌خوانید.
♦ در دوران مدرسه عاشق شدم ولی از بس زشت بودم طرف اصلا به من نگاه نمی‌کرد. برادرش عضو گروه تئاتر مدرسه بود، به همین دلیل عضو گروه شدم و یک نقش گرفتم. نقش هم این‌طور بود که باید کتک می‌خوردم. روز اجرا همه از جمله شخص مورد نظر به سالن آمدند و من اگر قرار بود زمین بخورم اتفاق را دوبرابر جلوه می‌دادم به این امید که دیده شوم. خب دیده شدم ولی نه از سوی دختری که عاشقش بودم، بلکه صحنه من را دید و بازیگر شدم.
♦ سینما را به سال 1345 با فیلم «خشت و آینه» ابراهیم گلستان آغاز کردم ولی نخستین نقش اولم، «رگبار» بود. سینما را از ابتدا دوست می‌داشتم ولی نه آنچنان که تئاتر را. چرا که تئاتر ضربان حیات من است و عشقی که اگر سودایی‌اش نخوانی، در هر حال خونی است که در رگ باورها و پنداشت‌های هنریم جریان دارد.
♦ قبول دارم که دست یافتن به شهرت در سینما خطر بزرگی دارد که همان بی‌اعتنا شدن به نفس کار است و در نتیجه سقوط ولی شکر خدا که بنده به قله شهرت نرسیده‌ام که وحشت از پرنگاه سقوطش داشته باشم.
♦ بعد از بازی در فیلم «رگبار» مدتی بیکار شدم و دلیلش اینکه حرفی زده بودم و مرکز تئاتر خوشش نیامده بود. گفته بودم در مرکز تئاتر در حال پوسیدنم که عار نیست و راست گفته بودم ولی خوشآیند نبود و به بیکاری انجامید.
♦ به چند کارگردان معتقدم که از این جمله‌اند: بیضایی، تقوایی، کیمیایی، حاتمی و امیر نادری. حاتمی قلمی زیبا دارد و کلامی جذاب. تقوایی با سینما عجین است و تصاویرش هریک به نهایی خود سینما هستند و بیضایی در طنز ژرف و سرشار مهارت دارد؛ طنزی که قابل تقلید نیست. کیمیایی در شناخت پسند و خواست مردم چنان بی‌همتاست که علیرغم دوری از ابتذال، فیلم‌هایش با توقیف تجاری نیز مواجه می‌شود و در زمینه شناخت و درک پسند و جذب مردم از دیگران موفق‌تر است. امیر نادری شناختی درونمایه‌ای و بنیادین دارد از مردم جنوب شهری که غنی است و سرشار.
♦ من اینگمار برگمان را بیشتر می‌پسندم و پترو جرمی را چرا که با آنها بهتر می‌توانم ارتباط برقرار کنم و پیامشان را دریابم و این به آن معنی نیست که دیگران را آنچنان که هستند و ندانم فقط اینها را بهتر می‌فهمم.
♦ شاید باور نکنید ولی من زندگی تئاتری‌ام را بیشتر از زندگی شخصی‌ام دوست دارم و چه بسا به خاطر آن به زندگی ادامه دهم.
♦ به خاطر ایفای نقش هدایت در فیلم زندگی‌نامه هدایت چنان متاثر شدم که بعد از خاتمه فیلم و صحنه مرگ هدایت گریستم.
♦ نقش ملیجک در سریال «سلطان صاحبقران» این خطر را برایم داشت که به سبب بعضی شایعات درمورد او، خود از جنبه نظرهای اجتماعی با نگرشی ناخوشایند مواجه شوم. در مبارزه با بروز این تفکر به ارتباط عاطفی ملیجک و ناصرالدین شاه پرداختیم که در وقایع نیز همین بود و دیگر هیچ. زیرا اگر رابطه آن دو غیر از علاقه شمس و مولانار می‌بود دوام نمی‌آورد.
زنده یاد پرویز فنی زاده در حالیکه فقط 42 سال سن داشت دارفانی را وداع گفت. او در دوران فعالیت حرفه‌ای خود با اکثر کارگردانان موج نو سینمای ایران از جمله ابراهیم گلستان، ناصر تقوایی، بهرام بیضایی، داریوش مهرجویی، مسعود کیمیایی و… همکاری کرد. «خشت و آینه»، «گاو»، «رگبار»، «تنگسر»، «گوزن‌ها»، «سلطان صاحبقران»، «دایی جان ناپلئون» و… از شاخص ترین کارهای این بازیگر فقید است. زنده یاد دنیا فنی‌زاده دختر این بازیگر فقید بود که در عرصه عروسک‌گردانی فعالیت داشت.
