در حالی که فیلم «مجبوریم» اولین نمایش جهانی‌اش را در فستیوال توکیو ۲۰۲۰ تجربه می‌کند، دبورا یانگ منتقد هالیوود ریپورتر یادداشتی درباره این فیلم در سایت هالیوود ریپورتر منتشر کرده و نوشته: «رضا درمیشیان یکی از اصیل ترین کارگردانان حال حاضر سینمای ایران است و «مجبوریم» هم مثال دیگری از توانایی او در تسخیر کردن مخاطب به کمک نقد تند و تیز اجتماعی است، همچون «عصبانی نیستم!» و «لانتوری».
«مجبوریم» اثری جذاب، خوش ساخت و با بازی‌های خوب درباره حقوق انسان‌هاست که در بطن یک تریلر قضایی در جامعه بی‌خانمان‌های تهران روی می‌دهد.در فیلم شاهد رویارویی سه زن هستیم، یک دکتر زنان متعهد و خوش‌نام (با بازی فاطمه معتمد آریا)، یک وکیل جوان پرانرژی (با بازی نگار جواهریان) و یک زن بی‌خانمان که به ماشین بچه سازی بدل شده (پردیس احمدیه).
قطب نمای اخلاقی اثر دائما در بین وکیل و دکتر در حال نوسان است، و مثل سایر آثار درمیشیان، این مخاطب است که باید تصمیم بگیرد حق با چه کسی است. در هر دو سمت این قصه دو فعال اجتماعی هستند، که به مشکل از زوایای مختلف نگاه می‌کنند. و مشکلاتی که با آنها روبرو هستند، مثل فقر و بی‌خانمانی، آنقدر عظیم است که کاری از دست آنها برنمی‌آید.
فیلم شاید تماما یک تریلر حقوقی نباشد، اما تنش جاری در آن به همان میزان بالاست. در حالی که شرایط برای دکتر پندار (معتمدآریا) تنگ و تنگ‌تر می‌شود. سارا (جواهریان) بیشتر و بیشتر درباره ماجرا تحقیق می‌کند و ما را به پایان هیجان انگیز فیلم نزدیکتر می‌کند.
فیلمبرداری اثر یادآوری یک درام با کلاس جنایی است، با استفاده‌های زیاد از زوم‌های ناگهانی به کلوزآپ شخصیت‌ها برای رد و بدل شدن نگاه‌های آنها. همچنین استفاده از رنگ‌ها توسط مدیر فیلمبرداری آیین ایرانی که تقریبا فیلم را به اثری سیاه و سفید با ته مایه‌های رنگی بدل کرده است، فیلم را پیجیده کرده است. موسیقی مدرن کیهان کلهر هم پیچیدگی‌های خاص خودش را دارد که از ویلون‌های سوزناک تا موسیقی ملودیک سنتی پایانی اثر را شامل می‌شود.
