ترانه علیدوستی یکی از امضا کننده های بیانیه« خشونت علیه زنان سینما» در گفت وگویی درباره صدور این بیانیه و اتفاقاتی که پیرامون زنان در سینما می افتد حرف زد و نکاتی را مطرح کرد که به شکل فهرست وار بخش هایی از صحبت های او را مرور می کنیم.
♦ در ایران هم مثل همه دنیا خشونت جنسی اتفاق می افتد و حال راویانی به خودشان جرات داده انددر پلتفروم های مختلف با اسم و بی اسم روایت هایی از آسیب های جنسی که دیده اندرا در این زمینه منتشر کنند.
♦ آنقدر روایت ها هولناک بودکه سکوت همکارانم در سینما مرا شگفت زده کرده‌بود. واقعا سوال من این است که دیگر چه اتفاقی بایدبرای زنانی که کنار شما کار می کنندبیفتد که واکنش شما را برانگیزد.
♦ نهادهای رسمی، تشکل های صنفی و همکارانم باید بسیار زودتر ، این مسائل را پیگیری می کردند.یا در ابتدایی ترین شکلش، افرادی که نامشان به عنوان خشونتگر و آزارگر آورده می شدرا پاسخگو می‌کردند، نه اینکه با بی اعتنایی مطلقبه این روایت ، آن متعرضان هیچ مشکلی برایشان به وجود‌نیاید و کار و بار سینمایی‌شان همه به راه باشد.
♦ کسانی که در این سینما مرتکب تعرض جنسی شده اندو علیه‌شان افشاگری هم شده،هیچ هزینه‌ای برای این کار نمی‌دهند.
سکوت خانه‌سینما خیلی من را نا امید کرد و دلشکسته کرد.آنها تازه بعد از این بیانیه به تکاپو افتادند و سعی کردند با ما جلسه بگذارندکه حل و فصلش کنند. نه این چجیزی نبود که زنان سینما دنبالش بودند، چون مساله ما، مساله یک شخص و دو شخص نبود که بخواهند رضایت جلب شود یا نه.ما می خواهیم مشکل را حل و از آن پیشگیری کنیم.
♦ اگر فضای کار ما را بشناسید، می دانید که پول و قدرت اجتماعی و روابط افراد فرادست و فرو دست در این سینما حاکم است و این فضا بیش از حد مردانه است.
♦ زنان برای اینکه وارد این سینما شوند و حتی برای اینکه در این فضا بمانند باید از سد خیلی بلندی بگذرند.
♦ طیفی از خشونت و آزار وجود دارد، که حتی اگر بشود ثابتش کرد، متاسفانه در نظام حقوقی ما تعریف شده نیست. امیدوارم با بیان این حرف‌ها، نیازش حس شود.
♦ سیصد زن امضا کننده بیانیه، پیام بسیار ویژه‌ای برای افراد مصلحت اندیشی که طرف حق را نگرفتند، داشتند و آن اینکه این وضعیت دیگر نمی تواند ادامه پیدا کند.
