فیلم «گیجگاه» اولین ساخته سینمایی عادل تبریزی با بازی حامد بهداد، باران کوثری و جمشید هاشم‌پور و.. سرانجام بعد از 3 سال اکران شد، فیلمی که نقبی می‌زند به حال و احوال مردم در اواخر دهه 60 و اوایل دهه هفتاد. روزهایی که مردم حال بهتری داشتند.
به گزارش فیلم‌نیوز، فیلم«گیجگاه» به کارگردانی عادل تبریزی نخستین بار در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و در همان روزها هم بسیاری درباره حس خوبی که در مخاطب میان‌سال ایجاد میکند، صحبت می‌کردند. «گیجگاه» با بهره‌گرفتن از ترکیبی از چهره‌های روز سینما و بازیگران قدیمی، داستانی عاشقانه را دهه 70 روایت میکند. این فیلم سه ویژگی برجسته دارد؛ وجه نوستالژیک، حضور حامد بهداد در یک نقش متفاوت از آنچه تا به حال در میان آثارش دیده‌ایم و عشق سینما. در ادامه به این ویژگی‌ها بیشتر خواهیم پرداخت.
یک فیلم نوستالژیک | خاطرات در ذهن ثبت می‌شوند. شاید دلیل نام‌گذاری «گیجگاه» هم همین باشد که مرکز خاطرات را نشانه می‌رود. چون قرار است در مدت زمان یک فیلم به اواخر دهه 60 و ابتدای دهه 70 برویم. روزهایی که خاطراتش آنقدر زیاد است که انگار با گذشت نزدیک به 4 دهه هنوز بخشی از روح همه مردم ایران در آن مانده است. کسی در خانواده فیلم ویدیو را به صورت مخفیانه به اطرافیان امانت می‌دهد. عروسی‌ها معمولا در خانه است و تنها برای مدت زمانی کوتاه مردها اجازه دارند برقصند. فیلم‌های اکشن بازیگران محبوبی دارد که جوانان خود را به شکل آنها در می‌آورند و سر دسته این قهرمان‌ها جمشید هاشم‌پور است. و البته پدیده‌ای به نام کمیته که می‌تواند به راحتی دختر و پسرهایی که با هم نسبتی ندارند را در خیابان تشخیص دهد. اینها تصاویر خاطره انگیزی است که فیلم «گیجگاه» در ک بستر نوستالژیک مخاطب را از دنیای امروز جدا میکند و به آن روزها پرتاب میکند.
بهداد در نقش کمدی | یک حامد بهداد متفاوت در «گیجگاه» می‌بینیم. بهدادی که حالا در یک ملودرام نوستالژیک در تلاش است وجه دیگری از خود را بروز دهد و شیرین و دوست‌داشتنی باشد. این فیلم اولین تجربه کمدی بهداد نیست چون او را پیش‌تر در «مارموز»، «چه خوبه برگشتی» و حتی «دایره زنگی» دیده‌ایم. اما هیچ‌کدام از آنها شبیه بازی او در «گیجگاه» نبوده. «مارموز» در واقع نماد یک شخصیت سیاسی کم خرد بود که بازی جدی اما در عین حال بلاهت‌آمیزی را طلب می‌کرد. «چه خوبه برگشتی» همراه بود با همان بازی برونگرای همیشگی بهداد در میان جمعی که همه سعی می‌کردند جلوی دوربین کاملا رئالیستی رفتار کنند و «دایره زنگی» که حامد بهداد همیشگی را در قالبی مست و با دز بالای هیجان نشان می‌داد. اما در «گیجگاه» ما با یک معلم عاشق‌پیشه در دهه 60 روبرو هستیم. یک عشق سینما و ورزش کاراته که از سوی دیگر مرد خانواده است و آرامش و رفتارش به کمدی و سرگرم‌کنندگی فیلم هم کمک میکند.
عشق سینما | یکی از ویژگی‌های اصلی «گیجگاه» حضور بازیگران قدیمی سینمای اکشن دهه 60 است. بازیگرانی که در ساختار جدید سینما متاسفانه انگار جایی برای آنها نیست و حتی نسل جدید با آنها آشنا نیستند. دعوت از این چهره‌ها خودش عشق به سینمای کارگردان را نشان می‌دهد و از سوی دیگر، مخاطبی که همین عشق را دارد ترغیب میکند تا یک ساعتی با داستان به روزهای درخشان و متفاوت سینما در دهه 60 برود. شاید امروز به دلیل تنوع مدیاها و ژانر، هر مخاطبی می‌تواند فیلمی که دوست دارد را انتخاب کند و ببیند. اما «گیجگاه» به ما یادآوری میکند که در دهه 60 سینمای غیر جنگی، خلاصه می‌شد در چند قهرمان و ضدقهرمان که وظیفه خاطره‌سازی از سینما را در اکثر فیلم‌ها، برای همه سنین به عهده داشتند.
فیلم «گیجگاه» نخستین تجربه کارگردانی عادل تبریزی است که با بازی حامد بهداد، باران کوثری، جمشید هاشم‌پور، بهرنگ علوی، امیر حسین رستمی، بیژن بنفشه خواه و… از صبح چهارشنبه یازدهم مهرماه اکران خود را در سینماهای سراسر کشور شروع کرده است.
