پری ناز ایزدیار که با سریال «شهرزاد» به درجه ای از شهرت رسیده بود، در هفتمین تجربه سینمایی خود و با بازی در نقش دختر مظلوم و رنج کشیده «ابد و یک روز» ساخته سعید روستایی، مورد تحسین و تقدیر بسیاری از منتقدان و داوران جشنواره های سینمایی قرار گرفت و همچنین محبوبیتش در بازیگری افزون تر شد.
نکته بسیار مهم در همان سال که او سیمرغ نقش اول زن برای «ابد و یک روز» دریافت کرد، میزان توانمندی در ارائه دو نقش بسیار متفاوت در کارنامه اش یعنی شیرین «شهرزاد» و سمیه «ابد و یک روز» بود. شیرین زنی، افاده ای و مغرور از طبقه متمول جامعه بود اما سمیه یک دختر مظلوم که به نوعی فدایی دیگران است.
سمیه دختر کوچک یک خانواده آسیب دیده از طبقه پایین و محروم جامعه است، که در راس قصه قرار دارد. مثل یک مادر، دلسوز و از خود گذشته است. از هیچ کاری برای خدمت به خانواده خود دریغ نمی کند، اما برادر بزرگ تر که سرپرست و سکان دار خانواده است، به راحتی برای سرنوشت او تصمیم می گیرد؛ مظلومیت سمیه به اندازه ای است که حتی در برابر تصمیم گیری های خودسرانه برادرش نمی تواند موضع بگیرد چون در نهایت فکر می کند ازدواج با یک مرد افغان هم مرهمی بر زخم های خانواده است.
اما ایزدیار که برای اولین بار بود چنین نقشی را بازی می کرد، در این فیلم کارهایی انجام داده که شاید به ندرت از تصویر یک دختر پایین شهری در سینما دیده باشیم_مثل سکانس بازکردن چاه توالت با آب و چوب دستی که به قول برخی منتقدان کنایه از وضعیت فلاکت بار خانواده او است.
«ابد و یک روز» از جمله فیلم های مهم اجتماعی درباره طبقه ضعیف و آسیب دیده است که در موفقیت و درخشش هریک از بازیگران آن در سینما خصوصا پری ناز ایزدیار، نقشی مهم و سرنوشت ساز داشته است.
