طناز طباطبایی از اوایل دهه هشتاد به سینما و تلویزیون معرفی شد و در این دو دهه، حدود 30 فیلم و 10 سریال بازی کرد و 7 بار هم روی صحنه نمایش خودش را محک زد. طناز طباطبایی از جمله بازیگرانی است که به تدریج در مسیر حرفه‌ای شدن پیش رفت. از نقش‌های کوچک شروع کرد و رفته‌رفته بر توانایی‌اش افزود و منتظر ماند تا به موقع اتفاقی که باید برایش رخ دهد. او حالا صاحب دو سیمرغ است و در کارنامه‌اش سه بار هم نامزدی برای سیمرغ به ثبت رسیده است. با شروع سریال «یاغی» شاهد بازی او در نقشی جدید هستیم؛ نقشی که به نظر می‌رسد پیچیدگی زیادی دارد و قرار است تا پایان درگیرمان کند.
صداها | کارگردان : فرزاد موتمن | 1387
طناز طباطبایی سال 1387 بعد از تجربه بازی در چند فیلم و سریال، با فیلم «صداها» به کارگردانی فرزاد موتمن، با نقشی پرچالش روبه‌رو شد و اولین تجربه جدی بازیگر‌ی‌اش با همین نقش رقم خورد. او در این فیلم نقش دختری امروزی به نام نگار را بازی کرد که درگیر اعتیاد شده بود. طباطبایی درک درستی از شخصیت داشت و تصویری غیرکلیشه‌ای از یک دختر معتاد به نمایش گذاشت. او می‌دانست چطور مقابل دوربین رفتار کند که مخاطبان باورش کنند. طباطبایی برای «صداها» نامزد دریافت سیمرغ شد و جایزه انجمن منتقدان را برای این نقش به‌دست آورد.
مرهم | کارگردان : علیرضا داود نژاد | 1379
بعد از تجربه نقش معتاد در فیلم «صداها»، طناز طباطبایی یکبار دیگر در فیلم «مرهم» به کارگردانی علیرضا داوودنژاد این نقش را تجربه کرد. این‌بار اما موقعیت کاملا متفاوت بود. وضع مالی خوبی داشت و برای پر کردن خلاء عاطفی رو به اعتیاد رفته بود. طباطبایی برای رسیدن به نقش مریم در «مرهم»، مدتها تحقیق کرده و با اشراف کامل نسبت به معتادهای گرفتار به شیشه، مقابل دوربین رفته بود. کاملا مشخص بود طباطبایی بسیار مراقبت کرده تا نقش مریم شباهتی به نگار در «صداها» نداشته باشد. طباطبایی برای «صداها»، دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول را از پنجمین دوره جشن انجمن منتقدان به دست آورد.
هیس دخترها فریاد نمی‌زنند | کارگردان : پوران درخشنده | 1392
فیلم «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند» به کارگردانی پوران درخشنده، روی سوژه‌ای حساس بنا شده بود. طباطبایی نقش دختر جوانی را ایفا کرد که در کودکی مورد آزار جنسی قرار گرفته بود و تاثیر این مسئله روی روح و ذهنش تا بزرگسالی‌اش ادامه داشت. طباطبایی موفق شده بود ترس‌ها، نگرانی‌ها و خشم‌هایی که چنین شخصیتی در تمام عمر فرو خورده بود را در چهره، نگاه و لحن صحبت کردن به نمایش بگذارد و مخاطبانش را تحت تاثیر قرار دهد. او برای این فیلم برنده جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن از فستیوال فیلم‌های ایرانی سانفرانسیسکو شد و از جشنواره فیلم زنان مستقل آمریکا هم لوح تقدیر گرفت.
آرایش غلیظ | کارگردان: حمید نعمت اله | 1392
شخصیت‌های فیلم‌های حمید نعمت‌الله معمولا ویژگی‌های جذابی دارند و به دل می‌نشینند. این ویژگی‌ها با بازی موفق طناز طباطبایی باعث شد نقش لادن در «آرایش غلیظ» کاملا به چشم بیاید. لادن دختری تنها بود که به خاطر ناکامی‌های قبلی‌اش، سعی می‌کرد هرطور شده بدی‌های مسعود را نادیده بگیرد، او را شخصیتی موجه ببیند و برای نزدیک شدن به او تلاش کند. طباطبایی جزئیات رفتاری و درونیات این شخصیت ساده اما در عین حال پر از پیچیدگی را طوری ایفا کرده بود که هم باورش می‌کردیم و هم با احساساتش همراه می‌شدیم.
رخ دیوانه | کارگردان : ابو الحسن داودی | 1393
طناز طباطبایی سال 1393 در فیلم «رخ دیوانه» به کارگردانی ابوالحسن داوودی، بار دیگر در نقش یک معتاد ظاهر شد؛ این‌بار اما یک معتاد ثروتمند و اهل بازی و هیجان. او در جایگاه یک کاراکتر جسور به میدان آمد که تصمیم‌های عجیب می‌گرفت اما در عین حال گذشته تلخش دست از سرش برنمی‌داشت. طباطبایی این نقش را طوری بازی کرد که هم معصومیت و سادگی ماندانا به تصویر کشیده می‌شد هم بدجنسی و هم اعتیادش به مواد. او برای «رخ دیوانه» نامزد سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول زن از جشنواره سی‌وسوم شد.
خشم و هیاهو | کارگردان : هومن سیدی | 1394
در فیلم «خشم و هیاهو» به کارگردانی هومن سیدی، طناز طباطبایی را در قالب شخصیتی به نام حنا در دو موقعیت متفاوت می‌بینیم. در یکی از موقعیت‌ها وضعیت طوری پیش می‌رود که حنا را مقصر می‌شنایم و می‌توانیم در جایگاه مخاطب به مرد داستان (با بازی نوید محمدزاده) حق بدهیم و در دیگری، به این نتیجه می‌رسیم که حنا مقصر نیست و خودش هم آسیب دیده است. طباطبایی سعی کرده است دو جنس متفاوت از بازی پیش رویمان بگذارد و به خوبی از پس این ماجرا برآمده است. او برای این فیلم نامزد بهترین بازیگر نقش اول زن در سی‌وچهارمین جشنواره فیلم فجر شد.
شنای پروانه | کارگردان : محمد کارت | 1398
طول مدت حضور طناز طباطبایی در فیلم «شنای پروانه» به کارگردانی محمد کارت، چند دقیقه بیشتر نیست اما اثر حضورش تا پایان در فیلم باقی می‌ماند. ماجرا درباره زنی به نام پروانه است که عکسش در استخر زنانه منتشر می‌شود. حالا هاشم شوهرش که گنده‌لات محله است نمی‌تواند تحمل کند عکس زنش بین اهالی محل دست به دست شود و او را می‌کشد. نگاه پر از ترس و التماس، صورت برافروخته و ملتهب، تلاش برای توضیح دادن، ترکیدن بغض و اشکی که روی صورتش جاری می‌شود و نهایتا قفل فرمانی که روی سرش فرود می‌آید از جمله تصاویری هستند که از ذهنمان بیرون نمی‌روند. طباطبایی برای بازی در «شنای پروانه» سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل زن را از جشنواره سی‌وهشتم فیلم فجر گرفت.
بی رویا | کارگردان : آرین وزیری دفتر | 1400
بخش مهمی از جذابیت فیلم «بی‌رویا» به کارگردانی آرین وزیر‌دفتری روی دوش طناز طباطبایی است. شخصیتی که ابتدای فیلم به عنوان زنی مهربان و دلسوز معرفی می‌شود اما رفته‌رفته براثر مواجه شدن با بحرانی عجیب، بین خیال و واقعیت معلق می‌ماند. طباطبایی بازی دقیقی از بهت و نگرانی و عدم تسلط روی موقعیت‌های پیچیده پیش رویش به نمایش می‌گذارد و به ایجاد تعلیق فیلم کمک می‌کند. او در جشنواره چهلم موفق شد برای بازی در این فیلم سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول زن را از آن خود کند.
یاغی | کارگردان : محمد کارت | 1401
از همان قسمت اول خودش را به عنوان زنی مستقل، ثروتمند و پرقدرت معرفی می‌کند؛ زنی به نام طلا که دور از چشم همسرش شرط‌بندی می‌کند و کوچکترین خطا را از حریف نمی‌بخشد. تصویری که چند دقیقه بعد در مقابل همسرش از او می‌بینیم، کاملا متفاوت است. در قالب زنی پر از لطافت و مهربانی و البته خیرخواه ظاهر می‌شود و در ادامه هم این روحیه را مقابل جاوید و خواهرش حفظ می‌کند. این رفتارهای متفاوت از همان ابتدا ذهنمان را درگیر می‌کند و بهمان اطمینان می‌دهد که باید با شخصیتی پیچیده روبه‌رو باشیم. طباطبایی هم که ثابت کرده است می‌تواند به خوبی از پس ایفای نقش‌های پیچیده بربیاید.
